«Μέχρι και από το φεγγάρι έχει ακουστεί ότι θα μας έρθει κόσμος», σχολιάζει με χιούμορ ο Γιώργος Χαρχαλάκης, νεοεκλεγείς πρόεδρος της τοπικής κοινότητας του νησιού. Αρκετοί παίρνουν τηλέφωνο στην τοπική κοινότητα, νομίζοντας ότι στα Αντικύθηρα υπάρχει ένας επίγειος παράδεισος και ότι κάποιοι χαρίζουν σπίτια και επιδόματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι αστεία όσα γράφονται».

Όμως, με τον τρόπο αυτό αποκαλύπτονται οι ανάγκες του μικροσκοπικού νησιού που βρίσκεται στο σημείο που ενώνονται τρία πελάγη, το Ιόνιο, το Μυρτώο και το Κρητικό.

«Σίγουρα θα θέλαμε εποικισμό του νησιού, ωστόσο κάτι τέτοιο είναι εύκολο στη θεωρία, αλλά δύσκολο στην πράξη. Χρόνο με το χρόνο, ο πληθυσμός μειώνεται ραγδαία και το νησί πηγαίνει στα βράχια. Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, ο πληθυσμός θα εξαφανιστεί εντελώς», προσθέτει.

Ο Δήμος Κυθήρων επεξεργάζεται ένα σχέδιο εποικισμού του νησιού, ωστόσο αυτό βρίσκεται ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, ώστε να γίνει κάποια επίσημη ανακοίνωση. Στόχος είναι να βρεθούν κάποια στιγμή εκεί πέντε πολύτεκνες οικογένειες, ωστόσο, ο τρόπος και οι συνθήκες δεν έχουν καμία σχέση με όσα γράφουν ελληνικά και ξένα δημοσιεύματα.

«Θυμάμαι τον κόσμο του νησιού. Κάθε σπίτι το χειμώνα είχε μέσα μια οικογένεια. Τώρα είναι όλα έρημα. Αυτή είναι μεγάλη διαφορά. Σήμερα οι ντόπιοι θεωρούν μεγάλο γεγονός ότι μπαίνει ένα πλοίο στο λιμάνι. Είναι η καθημερινή τους διασκέδαση. Περιμένουν να δουν κάποιους δικούς τους να κατεβαίνουν», επισημαίνει ο Γ. Χαρχαλάκης που μεγάλωσε στο νησί και επέστρεψε σε αυτό τα τελευταία 8 χρόνια όπου εργάζεται στη ΔΕΗ, στον τοπικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Η μαρτυρία του για την κατάσταση στο νησί έχει μεγάλο ενδιαφέρον:

«Στο νησί κατοικούν 22 άτομα. H πλειοψηφία αυτών είναι συνταξιούχοι, 4-5 άτομα ερασιτέχνες αλιείς που ασχολούνται και με την κτηνοτροφία και οι εναπομείναντες μισθωτοί, όπως εγώ. Ο χειμώνας είναι δύσκολος. Επικρατεί κλίμα ανασφάλειας και απομόνωσης και έντονα καιρικά φαινόμενα. Υπάρχουν γύρω στα 100 σπίτια στο νησί. Αυτά που χρησιμοποιούνται όλο το χρόνο είναι γύρω στα 15», αναφέρει.

Οι παλιότεροι έλεγαν: «Τους κατοίκους των Αντικυθήρων τους έχει ξεχάσει και ο ίδιος ο Θεός».

«Είναι ηρωικό αυτό που κάνουν οι κάτοικοι εδώ. Θα έπρεπε και σαν κράτος να είχαν κάποια προνόμια ή παροχές. Η θαλάσσια συγκοινωνία είναι η καλύτερη, πολύ πιο σύγχρονη από άλλα νησιά, αφού σχεδόν κάθε μέρα προσεγγίζει πλοίο στο λιμάνι. Αυτό συμβαίνει και τον χειμώνα αν και εφόσον δεν φυσάει. Βέβαια έχει τύχει να περάσουν ακόμα και 15 μέρες χωρίς πλοίο λόγω του καιρού», θυμάται.

Τότε μπορεί να μην έρχονται ακόμα και τρόφιμα.

«Ένα σημαντικό περιστατικό έλλειψης τροφοδοσίας είχε σημειωθεί τον χειμώνα τού 2017 όταν το πλοίο δεν μπορούσε να προσεγγίσει για αρκετό καιρό, ωστόσο, τα τρόφιμα έφτασαν με εναέριο μέσο της πολεμικής αεροπορίας», θυμάται, ενώ προσθέτει ότι όλα τα είδη πρώτης ανάγκης είναι ακριβότερα στο νησί από ότι σε άλλα σημεία της Ελλάδας.

«Αγοράζουμε σε υψηλότερες τιμές βασικά είδη, πρώτης ανάγκης καθότι έχουν μεταφορικό κόστος με πλοίο και υπάρχει και η προμήθεια του καταστηματάρχη. Πράγματα που λόγω της θέσης του νησιού δεν είναι παράλογα, ωστόσο αυτός είναι ένας από τους λόγους που το κράτος θα έπρεπε να δώσει κάποια κίνητρα και κάποιες άλλες ελαφρύνσεις ώστε να έρθει ο κόσμος εδώ. Το κράτος θα μπορούσε να είχε δώσει για παράδειγμα κίνητρα για δόμηση που εκ των πραγμάτων και λόγω μεταφορικών είναι αρκετά πιο ακριβή από τα Κύθηρα», υπογραμμίζει.

Τι γίνεται όταν κάποιος αρρωσταίνει;

«Υπάρχει αγροτικό ιατρείο πλήρως εξοπλισμένο και εκ θεμελίων νεόχτιστο με αγροτικό ιατρό. Αν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το περιστατικό έχουμε αεροδιακομιδή, ή μεταφορά μέσω θαλάσσης. Βέβαια ο υπερβολικός αέρας και ειδικά το χειμώνα, τα δυσχεραίνει όλα αυτά» μας εξηγεί.

Η ζωή στα Αντικύθηρα αλλάζει μόνο το καλοκαίρι όταν έρχεται ο κόσμος, αναφέρει o Νίκος Πολίτης, συνταξιούχος καθηγητής φυσικής και πληροφορικής.

Ως οικογένεια, διαθέτουν ένα μικρό σπίτι 40 τετραγωνικών μέτρων που το νοικιάζουν σε τουρίστες.

«Φέτος είχαμε μεγάλες κακοκαιρίες, ωστόσο πάντα έρχεται το καλοκαίρι. Τη θερινή περίοδο στο νησί μπορεί να έρθουν έως και 500 άτομα».

Ο κόσμος επισκέπτεται το νησί από μέσα Ιουλίου έως μέσα Σεπτεμβρίου και ειδικά την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, που πέρα από τον εορτασμό της Παναγίας είναι και η εορτή του Αγίου Μύρωνα, πολιούχου του νησιού, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με… πανηγύρια.

«Πέρα από τον εποικισμό, το μεγάλο πρόβλημα του νησιού για μένα είναι ότι έχει γεμίσει περίπου 3.500 με 4.000 κατσίκια που τρώνε όλη τη βλάστηση. Μέχρι και μέσα στο χωριό μπαίνουν και κατατρώνε τη βλάστηση. Όμως το σημαντικό είναι, ότι θα θέλαμε περισσότερους ανθρώπους σε αυτό το πανέμορφο νησί που όλοι αξίζει να επισκεφτούν», καταλήγει.