Μάζεψα έναν απολογισμό διαψεύσεων

και λογικών αλμάτων· ευφάνταστος λόγος.

Όπως ο λογιστής τους τόκους στο τέλος της ημέρας·

ισχυρά κέρδη.

Ωσάν πρόσκοπος όταν τέλειωσε η πορεία.

Αυτόν που κάνουν οι αγωνιστές

μετρώντας τα δούναι και λαβείν·

τροπαιούχες συνειδήσεις,

μην τους μαλώσει η ιστορία, μάνα – μητριά

συλλέκτρια της αποκοτιάς.

Τώρα όμως δεν είσαι εδώ· τεκμήριο θυσίας,

για να ’μαστε όλοι εμείς, πεισματικοί και πείσμονες.

Σημείωσα ότι μέρες πολλές έμεινες νηστικός

με σώμα γεμάτο κακώσεις

για να ’χουν ψωμί οι γείτονες· πολυπληθείς μαρτυρίες

και τα περιβόλια ανθίσαν νοτισμένα από το αίμα σου·

φεγγίζει η σκιά σου.

Κράτησες φυλακισμένη την ανάσα σου

στον φράχτη των δοντιών σου

για να μιλάμε όλοι εμείς χωρίς σχοινιά στα χέρια,

κι έχασες ένα απόγευμα για νά ’χουμε διπλά.

Σού ’λειψαν βέβαια οι μουσικές· ηδονές ακουστικές

κι ένας τοίχος φορτωμένος βιβλία· ευρύτατη επίπτωση.

Στο παγκάκι του πάρκου που σε συντρόφευε

τώρα παίζουν παιδιά

αλλά τα πέτρινα σημάδια σου εκεί· πολύμοχθο έργο.

Από κοντά οι μαχητικές ιστορίες σου.

Κανένα πολύπλοκο πρόβλημα, κανένα cul de sac*.

Απλώς ανθρώπινο καθήκον,

επειδή πήρες αψήφιστα την σκληρότητα των μύθων.

(*αδιέξοδο)

 

Νικηφόρος Ζερβός