Πολιτική της υποτέλειας σε παραλλαγές

Ο Α. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ παριστάνουν την «κυβέρνηση των λύσεων» και ισχυρίζονται πως η «λύση» του προβλήματος για το όνομα της πΓΔΜ, η «εξομάλυνση» των σχέσεων με τη γειτονική χώρα και η «σταθερότητα» της περιοχής διασφαλίζονται με τη Συμφωνία των Πρεσπών και την άμεση ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων! Διασφαλίζονται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από αυτούς -δηλαδή- που σφαγιάζουν λαούς, ισοπεδώνουν και διαλύουν χώρες! Κομπάζοντας μάλιστα πως οι ΗΠΑ είναι ο «καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή», ο έλληνας πρωθυπουργός έχει γίνει ο πιο ένθερμος υποστηρικτής μιας διατεταγμένης Συμφωνίας που αφήνει ανοιχτά ζητήματα αλυτρωτισμού ώστε να υπάρχει πρόσφορο έδαφος για τη συνεχή ιμπεριαλιστική παρέμβαση και την άσκηση πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στις δυο χώρες και τους λαούς τους. Όσο και αν ο Α. Τσίπρας και η κυβέρνησή του προσπαθούν να παρουσιάσουν την Ελλάδα σαν «ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων» και σαν παράγοντα «σταθερότητας» και «ασφάλειας» και τις εξελίξεις σαν «ευκαιρία αναβάθμισής» της, η πραγματικότητα είναι πως η χώρα μας γίνεται όλο και πιο ευάλωτη, εκτεθειμένη σε πολλαπλούς κινδύνους. Η πολιτική τους, πολιτική υποτέλειας και ταύτισης με τις δυνάμεις της επίθεσης και του πολέμου, δεν αποτρέπει, αντίθετα τροφοδοτεί επικίνδυνες εξελίξεις. Και εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη καταφεύγει σε ασάφειες, αντιφάσεις και τακτικισμούς, υπαναχωρήσεις και μεταστροφές, προσπαθώντας να εξισορροπήσει μια θέση ουσιαστικής, στην πραγματικότητα, ταύτισης -που την επιβάλλει ο ρόλος του «αξιόπιστου» διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας και οι εξετάσεις νομιμοφροσύνης στις ΗΠΑ, την ΕΕ και την ελληνική ολιγαρχία- με τις ισχυρές ακροδεξιές πιέσεις στο εσωτερικό της και την εκλογική της βάση. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια για την αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, για να επιταχύνει πολιτικές εξελίξεις και να δημιουργήσει όρους για μια δεξιά μετατόπιση και αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, όπου η ιδεολογία και η πολιτική της Δεξιάς, σε όλες τις εκφράσεις της, θα έχει ηγεμονικό ρόλο. Με το ΠΟΤΑΜΙ να συμφωνεί ανοιχτά, τελικά, με τη Συμφωνία των Πρεσπών και με το ΚΙΝΑΛ να συμφωνεί επί της ουσίας με αυτήν, παρά τους οξείς τόνους αντιπαράθεσης που χρησιμοποιεί, οι παλινωδίες που παρατηρούνται, η εναλλαγή θέσεων, η προβολή διαφοροποιήσεων και διαφωνιών -υπαρκτών ή πλαστών-, έχουν να κάνουν με λόγους κομματικής ή και προσωπικής -σε πολλές περιπτώσεις- αυτοσυντήρησης και πολιτικής επιβίωσης, σε μια πολιτική περίοδο όπου η ρευστότητα και οι ανακατατάξεις είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Και τα δυο αυτά κόμματα είναι καταδικασμένα να παράγουν ιδεολογική και πολιτική θολούρα και να διχάζονται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πολυπόθητη πλειοψηφία των 151 βουλευτών είναι, σύμφωνα με τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις, εφικτή. H ισχυρή ιμπεριαλιστική παρέμ­βαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και η πολιτική υποτέλειας του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος, σε όλες του τις παραλλαγές, την έχουν, κατά τα φαινόμενα, εξασφαλίσει.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Τι προβλέπουν Σύνταγμα και Κανονισμός του Κοινοβουλίου για την εμπιστοσύνη της Βουλής

Την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση από την ελληνική Βουλή θα ζητήσει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση. Σύμφωνα με πληροφορίες η σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία, πρόκειται να ξεκινήσει την Τρίτη και να ολοκληρωθεί την Πέμπτη με τη διεξαγωγή της σχετικής ψηφοφορίας.

Σύνταγμα και Κανονισμός της Βουλής αποτυπώνουν το πλαίσιο της πρότασης εμπιστοσύνης.

Το άρθρο 84 του Συντάγματος “Εμπιστοσύνη της Βουλής-Αρχή της δεδηλωμένης” διατυπώνει την κοινοβουλευτική αρχή. Δηλαδή ότι η κυβέρνηση οφείλει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Η κυβέρνηση εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της Βουλής. Αναλαμβάνει και ασκεί νομίμως τα καθήκοντά της, μόνον και καθόσον έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. H κυβέρνηση που ορκίζεται μετά τις εκλογές, παίρνει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Παίρνει δηλαδή τη δεδηλωμένη.

Σύμφωνα με το άρθρο 84 του Συντάγματος, η Βουλή μπορεί με απόφασή της να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την Κυβέρνηση ή από μέλος της. Ψήφος εμπιστοσύνης μπορεί να ζητηθεί οποτεδήποτε από την κυβέρνηση, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία.

Η αντιπολίτευση από την πλευρά της μπορεί να υποβάλλει πρόταση δυσπιστίας, η οποία αποτελεί το πιο ισχυρό μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου στη διάθεση της αντιπολίτευσης. Τίθεται, ωστόσο, ένας χρονικός περιορισμός στη θεσμική δυνατότητα της αντιπολίτευσης να ασκήσει το έσχατο μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου, την πρόταση δυσπιστίας. Με τον τρόπο αυτό ο συνταγματικός νομοθέτης θέλει να αποτρέψει κατάχρηση της πρότασης δυσπιστίας που θα παρακωλύει το κυβερνητικό έργο. Γι΄αυτό προβλέπεται ότι πρόταση δυσπιστίας μπορεί να υποβληθεί μόνο μετά την πάροδο εξαμήνου αφότου η Βουλή απέρριψε μια προηγούμενη πρόταση δυσπιστίας. Ως προς τη διαδικασία, η πρόταση δυσπιστίας πρέπει να είναι υπογεγραμμένη από το ένα έκτο τουλάχιστον των βουλευτών και να περιλαμβάνει σαφώς τα θέματα για τα οποία θα διεξαχθεί η συζήτηση. Αν όμως μια πρόταση δυσπιστίας στηρίζεται από την πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, τότε κατ΄εξαίρεση μπορεί να υποβληθεί και πριν την πάροδο εξαμήνου, αφού σε αυτήν την περίπτωση θεωρείται σίγουρο ότι θα ευδοκιμήσει.

Η συζήτηση για την πρόταση εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας αρχίζει μετά δύο ημέρες από την υποβολή της σχετικής πρότασης, εκτός αν η κυβέρνηση, σε περίπτωση πρότασης δυσπιστίας, ζητήσει να αρχίσει αμέσως η συζήτηση. Η τελευταία δεν μπορεί να παραταθεί πέρα από τρεις ημέρες από την έναρξή της. Η ψηφοφορία για την πρόταση εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας διεξάγεται αμέσως μόλις τελειώσει η συζήτηση, μπορεί όμως να αναβληθεί για 48 ώρες αν το ζητήσει η κυβέρνηση.

Πρόταση εμπιστοσύνης γίνεται δεκτή με την πλειοψηφία των παρόντων, η οποία δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τα 2/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή δεν μπορεί να είναι κατώτερη από 120 θετικές ψήφους. Στην περίπτωση που η κυβέρνηση στηριχθεί στη θετική ψήφο λιγότερων των 151 βουλευτών (δηλαδή από 120 έως 150 βουλευτών), τότε έχουμε κυβέρνηση “ανοχής”.

Αντίθετα, για να γίνει δεκτή μια πρόταση δυσπιστίας απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή απαιτείται τουλάχιστον 151 βουλευτές να ψηφίσουν κατά της κυβέρνησης.

Το Σύνταγμα επιδιώκει την κυβερνητική σταθερότητα, γι΄αυτό προβλέπει διαφορετικές πλειοψηφίες που επιτρέπουν την επιβίωση μιας κυβέρνησης, έστω και με την ανοχή κάποιων βουλευτών.

Σύμφωνα με το άρθρο 141 του Κανονισμού της Βουλής, η κυβέρνηση μπορεί οποτεδήποτε να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής με γραπτή ή προφορική δήλωση του πρωθυπουργού στη Βουλή. Η ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης είναι ονομαστική.

Εν προκειμένω και με βάση την επικαιρότητα, η αποχώρηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων από την κυβέρνηση (σ.σ. μέχρι στιγμής ο Πάνος Καμμένος υπέβαλε παραίτηση και έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό) δεν σημαίνει κάτι με βάση το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, εφόσον η κυβέρνηση συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Είναι ζήτημα πολιτικό και όχι ένα ζήτημα συνταγματικής ερμηνείας. Η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει ως κυβέρνηση ανοχής.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός όμως έχει θέσει τον πήχυ στις 151 ψήφους για την εμπιστοσύνη. Στη συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Τετάρτη, στον Open, είπε πως δεν του αρκεί ψήφος ανοχής, δηλαδή δεν του αρκεί αποτέλεσμα μεταξύ 120 και 150 θετικών ψήφων αλλά θέλει να εξαντλήσει την κυβερνητική θητεία με τη στήριξη 151 βουλευτών τουλάχιστον, δηλαδή με απόλυτη πλειοψηφία, γιατί αναγνωρίζει πως υπάρχει πολιτικό ζήτημα με κάτω από 151 ψήφους. “Συνταγματικό πρόβλημα δεν θα έχω αλλά είναι προφανές ότι πολιτικό πρόβλημα υπάρχει”, είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του και πρόσθεσε ότι στην περίπτωση που η πρόταση εμπιστοσύνης δεν συγκεντρώσει 151 ψήφους, θα προχωρήσει “εν ευθέτω χρόνο και συντεταγμένα απόλυτα σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες”.

Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ότι έχει αποφασίσει άμεσα να κινηθεί η διαδικασία για την ανανέωση της εμπιστοσύνης της εθνικής αντιπροσωπείας στην κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρώσει την θητεία της η κυβέρνηση με απόλυτη πλειοψηφία.

Ακόμη όμως και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δηλαδή αυτό της πρόωρης προσφυγής, ο κ. Τσίπρας έθεσε το χρονοδιάγραμμα. Είπε συγκεκριμένα ότι κριτήριο για το χρονικό σημείο προσφυγής σε κάλπες θα είναι η σταθερότητα της οικονομίας, “να μην μείνουν στη μέση σημαντικές πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί και είναι σε εξέλιξη”. Σε αυτές τις πρωτοβουλίες ο Πρωθυπουργός συμπεριέλαβε τη Συνταγματική Αναθεώρηση, τη συμφωνία για τον εξορθολογισμό των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους, την προστασία της πρώτης κατοικίας, την επιδότηση του ενοικίου, τις 120 δόσεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού. Σημειωτέον ότι η Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος ολοκληρώνει τις εργασίες της τέλος Ιανουαρίου και απαιτούνται δύο ψηφοφορίες, με διαφορά ενός μήνα η μια από την άλλη, στην ολομέλεια.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή

Ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή ζητά ο Αλέξης Τσίπρας όπως τόνισε σε δηλώσεις στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τη συνάντησή του με τον Πάνο Καμμένο.

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι έχει ενημερώσει τον Πρόεδρο της Βουλής ότι θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.

Ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε ότι ο Π. Καμμένος του δήλωσε ότι παραιτείται από τη θέση του υπουργού Άμυνας και ότι θα ζητήσει το ίδιο να κάνουν και τα υπόλοιπα στελέχη των ΑΝΕΛ. «Έκανα δεκτή την παραίτηση του Π. Καμένου όπως θα κάνω δεκτή και όποια άλλη παραίτηση» πρόσθεσε ο πρωθυπουργός και ανακοίνωσε οτι νέος υπουργός Άμυνας θα είναι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Βαγγέλης Αποστολάκης.