https://www.facebook.com/779738694/videos/10158191741743695/?t=9

Σήμερα δεν ήθελα άλλη αφορμή. Όμως ήρθε.
Πέταξε απ΄τη Σαχάρα και ήρθε ως εδώ για να πεθάνει.
Ο κουβαλητής της Άνοιξης, Το μαύρα φτερά με τη μπαμπακένια κοιλιά και την ψαλιδωτή ουρά που κρεμιούνται πάνω από τους αέρηδες του Λιβυκού κι έρχονται ως εδώ για να γλιτώσουν την κάψα και τη δίψα του καλοκαιριού, να χτίσουν στρογγυλές λασποφωλιές στα ρείθρα των παράθυρων, να γεννήσουν τα αυγά τους, να συνεχιστεί η ζωή να συνεχίσει να έρχεται η Άνοιξη.
Δυο μήνες μάζευαν λίγο λίπος στη μπαμπακένια κοιλιά να τρέφονται στο δρόμο των αέρηδων, στις δύσκολες κοπαδιαστές πτήσεις ή πάνω στα φτερά των πελαργών. Τρεις μήνες τώρα ακόνιζαν ορμόνες και αισθήσεις της πλοήγησης, προπονούσαν τα μαύρα φτερά για το μεγάλο ταξίδι της επιβίωσης.
Και ήρθαν για να πεθάνουν.
Αχ χελιδόνι μου, πώς να πετάξεις;
Το κρύο τα τσάκισε και τα προσγείωσε στη ζεστή άσφαλτο, να χουχουλιάσουν, να γλιτώσουν. Εκεί τα πατούν οι βιαστικές ρόδες και οι θεόστραβοι οδηγοί.
Κανένας δεν τους είπε πως εδώ όσους μεταναστεύουν, τους τσακίζουμε;
Δεν έμαθαν πως δε νοιαζόμαστε για τους αποδημητικούς ανθρώπους, θα νοιαστούμε για τ’ αποδημητικά πουλιά;
Κάθονται δίπλα στο νεκρό ταίρι τους και θρηνούν. Αδιάφορα πια για τη συνέχεια.
Ο οιωνός των νεκρών πουλιών
Ακυρώθηκε η Άνοιξη.

Νίνα Γεωργιάδου

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το

Παρόμοια αρθρογραφία