Σε μια προσπάθεια αναθέρμανσης του γερμανογαλλικού άξονα, δίνο­ντας έμφαση στην κοινή προσή­λωση και στην κατεύθυνση που έχουν χαράξει στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα οι  κυβερνήσεις των δύο ισχυρότερων χωρών της ΕΕ, υπογράφηκε στο Άαχεν της Γερμανίας στις 22 Γενάρη, μεταξύ Μέρκελ και Μακρόν, διμερής συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία. Φιλοδοξώντας, εν­όψει της αναμέτρησης των ευρωεκλογών, να δώσουν νέα πνοή στην παραπαίουσα ΕΕ, που γνωρίζει τη μεγαλύτερη κρίση από τη σύστασή της και να υπογραμμίσουν τη δ­έ­σμευσή τους στην πορεία της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Σε μια φάση που η διαπάλη και οι ενδοαστικές αντιθέσεις α­νάμεσα στα διαφορετικά τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου στις ισχυρές χώρες της ΕΕ οξύνονται. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στην άνοδο των εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων, τα οποία έχουν ήδη πάρει την κυβερνητική σκυτάλη σε ευρωπαϊκές χώρες, αξιοποιώντας τις μακροχρόνιες αντιλαϊκές πολιτικές για να προωθήσουν τη δική τους αντιδραστική ατ­ζέντα, που περιλαμβάνει σοβαρές αλλαγές στο εσωτερικό της ΕΕ, κλονίζοντας τις υπάρχουσες ισορροπίες.

Η «Συνθήκη του Άαχεν» παρουσιάστηκε ως συμπλήρωμα στη «Συνθήκη των Ηλυσίων» του 1963 (που προωθούσε τη γαλλογερμανική συμφιλίωση) και προσβλέπει στην εμβάθυνση της συνεργασίας και τη συνολικότερη σύγκλιση της πολιτικής των δύο χωρών, επικεντρώνοντας κυρίως στην ενίσχυση της κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας και στη μακροπρόθεσμη συγκρό­τη­ση ευρωστρατού, ώστε η ΕΕ να μπορεί ανεξάρτητα (από τις ΗΠΑ) όχι μόνο να χαράζει τη δική της εξωτερική πολιτική αλλά και τις στρατιωτικές επεμβάσεις της. Οι απόπειρες ενίσχυσης των σχέσεων Γαλλίας – Γερμανίας, ώστε να εμφανιστεί ενωμένος και συμπαγής ο σκληρός πυρήνας απέναντι στην αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, έχουν αποδέκτες τόσο τα εθνικιστικά κόμματα εντός ΕΕ, όσο και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Ωστόσο, παρά τις φιλόδοξες διακηρύξεις, η Μέρκελ ηγείται μιας αποδυναμωμένης κυβέρνησης στην τελευταία της θητεία, ενώ ο Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια έκρυθμη κοινωνική κατάσταση από την οποία δεν πρόκειται να βγει αλώβητος. Η Λεπέν αλλά και το AfD στη Γερμανία έσπευσαν να καταγγείλουν τη Συνθήκη του Άαχεν, υποστηρίζοντας ότι περιορίζει την εθνική κυριαρχία και αποδυναμώνει την ισχύ των δύο χωρών.