Η πε­ριο­δεία του Κι­νέζου Προ­έδρου, Σι Τζιν­πίνγκ, σε Γαλ­λία, Ιτα­λία, Μο­να­κό, στα πλαί­σια της προ­ώθη­σης του με­γα­λόπνο­ου στρα­τη­γι­κού σχε­δί­ου της Κί­νας «Μια ζώνη – Ένας δρόμος», έχει πο­λυ­ε­πί­πε­δες προ­ε­κτάσεις που απο­τυ­πώνο­νται στις ση­μα­ντι­κές συμ­φω­νί­ες που υπο­γράφη­καν. Κυ­ρί­ως το πρω­τόκολ­λο συ­νερ­γα­σί­ας που υπέγρα­ψε η ιτα­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση με την Κί­να, κα­θι­στώντας την Ιτα­λία την πρώτη χώρα του G7, που συμ­με­τέχει «στους νέους δρόμους του με­τα­ξιού». Η Ιτα­λία εκ­χω­ρεί τα λι­μάνια της Γένο­βας και της Τερ­γέστης, στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας στις θα­λάσ­σιες δια­δρο­μές που θέλει να εξα­σφα­λί­σει η Κί­να, συ­νάπτο­ντας πα­ράλ­λη­λα του­λάχι­στον 29 επεν­δυ­τι­κά πα­κέτα ύψους 20 δις ευ­ρώ, που αφο­ρούν τις τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, τη βιο­μη­χα­νία, τον αγρο­δια­τρο­φι­κό το­μέα. Στις δι­με­ρείς συμ­φω­νί­ες Γαλ­λί­ας – Κί­νας που φτάνουν τα 40 δις ευ­ρώ, πε­ρι­λαμ­βάνε­ται η θη­ριώδης αγο­ρά 300 αε­ρο­σκα­φών Airbus, ύψους 30 δις ευ­ρώ από την κρα­τι­κή κι­νέζι­κη εται­ρεία China Aviation Supplies Holding Company κα­θώς και συμ­βόλαια σε το­μείς της ενέρ­γειας, των με­τα­φο­ρών, των τρο­φί­μων.
Η μο­νόπλευ­ρη κί­νη­ση της ιτα­λι­κής κυ­βέρ­νη­σης, πα­ρά τις εν­δο­κυ­βερ­νη­τι­κές δια­φω­νί­ες και πα­ρά τις δια­βε­βαιώσεις πε­ρί κα­λού κλί­μα­τος με τους Ευ­ρω­παί­ους εταί­ρους, σχε­τί­ζε­ται με τις έντο­νες δια­φω­νί­ες της με τις Βρυ­ξέλ­λες γύ­ρω από τον Προ­ϋπο­λο­γι­σμό και την οι­κο­νο­μι­κή της πο­λι­τι­κή και απο­τε­λεί σα­φές μή­νυ­μα δια­φο­ρο­ποί­η­σης. Η πρω­το­βου­λία της Ιτα­λί­ας και η εκ­χώρη­ση ση­μα­ντι­κών υπο­δο­μών, θο­ρύ­βη­σε Βε­ρο­λί­νο και Πα­ρί­σι με απο­τέλε­σμα, εκτός από τον Μα­κρόν, στο Μέγα­ρο των Ηλυ­σί­ων να πα­ρα­βρε­θούν η Μέρ­κελ και ο Γιούν­κερ, σε μια τρι­με­ρή συ­νάντη­ση με τον Σι Τζι­πινγκ.
Οι εκ­πρόσω­ποι των δύο ισχυ­ρότε­ρων ευ­ρω­παϊκών χω­ρών Μέρ­κελ και Μα­κρόν, αν και ου­σια­στι­κά απο­δυ­να­μω­μένοι, κα­τέβαλ­αν προ­σπάθειες να ανα­δεί­ξουν την ΕΕ συ­μπα­γή, ικα­νή να επι­βάλει τους δι­κούς της κοι­νούς όρους. Η ιδιαί­τε­ρη έμ­φα­ση που δόθη­κε στην επί­σκε­ψη του Κι­νέζου προ­έδρου από πλευ­ράς Μα­κρόν και Μέρ­κελ εί­χε σαν στόχο αφε­νός να το­νι­στεί η ενότη­τα της ΕΕ, ως ενιαίο μέτω­πο με κοι­νά συμ­φέρο­ντα, αφε­τέρου να υπο­γραμ­μι­στεί η προ­σέγ­γι­ση με την Κί­να και η βα­ρύ­τη­τά της ως στρα­τη­γι­κού εταί­ρου για τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές χώρες της ΕΕ, η βού­λη­ση να συμ­με­τάσχουν στους «νέους δρόμους του με­τα­ξιού», το φα­ρα­ω­νι­κό σχέδιο της Κί­νας. Εν­δει­κτι­κές ήταν οι δη­λώσεις Γιούν­κερ ότι «οι ευ­ρω­παϊκές επι­χει­ρή­σεις πρέπει να έχουν την ίδια πρόσβα­ση στην Κί­να με αυ­τήν που έχουν οι κι­νέζι­κες στην Ευ­ρώπη», αλ­λά και οι εκ­κλή­σεις Μέρ­κελ και Μα­κρόν προς την κι­νέζι­κη πλευ­ρά «να σε­βα­στεί την ενότη­τα της ΕΕ» -αμέσως με­τά την κί­νη­ση της Ιτα­λί­ας- που αντα­να­κλούν την ανη­συ­χία του γαλ­λο­γερ­μα­νι­κού άξο­να να δια­σφα­λί­σει τα συμ­φέρο­ντά του απένα­ντι στην πο­λύ­πλευ­ρη και αυ­ξα­νόμε­νη διείσ­δυ­ση της Κί­νας στην Ευ­ρώπη, τις γε­ω­πο­λι­τι­κές της επι­διώξεις, από τα Βαλ­κάνια, κυ­ρί­ως τη Σερ­βία, μέχρι τον έλεγ­χο ση­μα­ντι­κών υπο­δο­μών στις χώρες του Νότου και βέβαια τις επι­πτώσεις στο ευ­ρω­παϊκό οι­κο­δόμη­μα. Η ΕΕ βρί­σκε­ται στη δί­νη της με­γα­λύ­τε­ρης κρί­σης από την ίδρυ­σή της, μα­στί­ζε­ται από φυ­γόκε­ντρες δυ­νάμεις που αμ­φι­σβη­τούν τη γερ­μα­νι­κή ηγε­μο­νία, σέρ­νει το αδιέξο­δο του Brexit. Ο ευ­ρω­παϊκός ιμπε­ρια­λι­σμός, ανα­ζη­τώντας ζω­τι­κό χώρο, από τη μια επι­χει­ρεί να εμ­φα­νί­ζε­ται με ενιαίο βη­μα­τι­σμό και επι­διώξεις απένα­ντι στους αντα­γω­νι­στές του, από την άλ­λη τα συ­χνά αντι­κρουόμε­να συμ­φέρο­ντα των ισχυ­ρών ευ­ρω­παϊκών χω­ρών προ­βάλ­λο­νται και εκ­φράζο­νται μέσω των επι­μέρους συμ­φω­νιών που τε­λι­κά συ­νάπτουν.
Στην κοι­νή τους δή­λω­ση, με­τά από την τε­τρα­με­ρή συ­νάντη­ση και ενόψει και της Συ­νόδου ΕΕ-Κί­νας, πέρα από τις κού­φιες ανα­φο­ρές για προ­σή­λω­ση στις πο­λυ­με­ρείς συ­νερ­γα­σί­ες, στο θε­τι­κό αντα­γω­νι­σμό, πα­ρά τις δια­φο­ρές και τις αντι­θέσεις, το­νί­στη­καν οι συ­γκλί­σεις Κί­νας – ΕΕ που αφο­ρούν κυ­ρί­ως στη με­ταρ­ρύθ­μι­ση του ΠΟΕ και στη θέσπι­ση νέων κα­νόνων. Αμ­φι­σβη­τώντας την κυ­ριαρ­χία των ΗΠΑ και τους όρους που θέτει.
Η πο­λι­τι­κή των ΗΠΑ, όπως αυ­τή έχει δια­μορ­φω­θεί σε όλη την πε­ρί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης Τραμπ κάτω από το σύν­θη­μα «Πρώτα η Αμε­ρι­κή», προ­ώθη­σε τον προ­στα­τευ­τι­σμό, κα­ταρ­γώντας συμ­φω­νί­ες και ανα­θε­ω­ρώντας διε­θνείς συμ­βάσεις. Ταυ­τόχρο­να με την πο­λι­τι­κή υπόσκα­ψης και διάλυ­σης της ΕΕ, προ­κάλε­σε σο­βα­ρούς κλυ­δω­νι­σμούς στις επί δε­κα­ε­τί­ες δια­μορ­φω­μένες συμ­μα­χί­ες και ισορ­ρο­πί­ες του δυ­τι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, όπως εκ­φράζο­νται από τις έντο­νες πλέον δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις της ΕΕ από την αμε­ρι­κάνι­κη πο­λι­τι­κή σε σει­ρά ζη­τη­μάτων. Η ανάδει­ξη της Κί­νας σε πα­γκόσμια δύ­να­μη, η τε­ράστια οι­κο­νο­μι­κή της διείσ­δυ­ση και η επε­κτα­τι­κή της πο­λι­τι­κή, ο εμπο­ρι­κός πόλε­μος ΗΠΑ – Κί­νας, ο αδυ­σώπη­τος αντα­γω­νι­σμός από την Ασία, τα Βαλ­κάνια μέχρι την Αφρι­κή, απει­λεί την πρω­το­κα­θε­δρία των ΗΠΑ, προ­κα­λώντας σο­βα­ρές ανα­κα­τα­τάξεις στους πα­γκόσμιους συ­σχε­τι­σμούς δυ­νάμε­ων.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος