2020 Νέα χρονιά, νέα δεκαετία. Στο κατώφλι τους, οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας -το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική- είναι ραγδαίες, πυκνές και εξαιρετικά κρίσιμες. Οι προκλήσεις, οι επιθετικές ενέργειες και οι πολεμικές κινήσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Η τελευταία αμερικανική θηριωδία της γκανγκστερικής δολοφονίας του σημαίνοντος ιρανού υποστράτηγου Σουλεϊμανί στη Βαγδάτη και η έναρξη αποστολής τουρκικών στρατευμάτων στη σπαρασσόμενη Λιβύη, μετά το προκλητικό τουρκολιβυκό Μνημόνιο για τον «καθορισμό θαλάσσιων δικαιοδοσιών», σηματοδοτούν μια επικίνδυνη κλιμάκωση της έντασης και αποτελούν προπομπό ιδιαίτερα ανησυχητικών εξελίξεων. Η απειλή διευρυμένων πολεμικών συγκρούσεων ενισχύεται.

Ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σκηνικό στήνεται πάνω στο έδαφος του εντεινόμενου σφοδρού ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας πρωτίστως, αλλά και Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας), με την εμπλοκή των ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκίας, Ιράν, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας).

Σε μια εύφλεκτη περιοχή, κατεξοχήν πεδίο εκδήλωσης και δοκιμής της ιμπεριαλιστικής διαπάλης, όπου συνωστίζονται στρατιωτικές βάσεις, στρατοί και πολεμικοί στόλοι, με τις πολυεθνικές να καραδοκούν και να λυμαίνονται τις χώρες και τους λαούς, όπου ξετυλίγονται επιθετικοί σχεδιασμοί και μαίνονται ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι, διαλύοντας κράτη, σφαγιάζοντας λαούς και επαναχαράσσοντας σύνορα, ένας νέος κύκλος αίματος και καταστροφής ανοίγει. Ο πολεμικός παροξυσμός κυριαρχεί.

Η δολοφονία του Σουλεϊμανί αποτελεί ακραία επιθετική ενέργεια και μέγιστη πρόκληση απέναντι στο Ιράν, μια επιχείρηση επίδειξης ισχύος. Είναι ένα ακόμη βήμα στην πολιτική των ΗΠΑ κλιμάκωσης της σύγκρουσης με το Ιράν, μετά τη μονομερή αποχώρησή τους από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και τις συνεχείς προκλήσεις τους με προεξάρχουσα αυτή του εμπορικού και οικονομικού αποκλεισμού, με σκοπό το στραγγαλισμό της ιρανικής οικονομίας, την ανατροπή της κυβέρνησης στην Τεχεράνη και την εξουδετέρωση της επιρροής της στην περιοχή. Μια πολιτική εξαιρετικά αμφίβολης κατάληξης.

Η δυνατότητα επιβολής των αμερικανικών σχεδιασμών στην περιοχή, ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια εξαπόλυσης συνεχών -ατελέσφορων για τις αμερικανικές επιδιώξεις τελικά- πολέμων, με τη Ρωσία να έχει αναδειχθεί στο βασικό παράγοντα που καθορίζει εν πολλοίς τις εξελίξεις στη Συρία και με σημαντική πολιτικοστρατιωτική παρέμβαση στην ευρύτερη περιοχή, υπονομεύοντας σταθερά και σταδιακά τον κυρίαρχο -πριν- ρόλο των ΗΠΑ, με το Ιράν να έχει αυξήσει σημαντικά την επιρροή του και την Τουρκία να διεκδικεί ισχυρό περιφερειακό ρόλο, είναι πλέον αβέβαιη.

Ανατροπές και αναδιατάξεις

Όλες οι εξελίξεις δείχνουν πως οι συνθήκες ρευστότητας και αστάθειας, που διαμορφώθηκαν βαθμιαία την προηγούμενη δεκαετία, σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχουν πλέον εδραιωθεί. Στη μεταβατική εποχή που διανύουμε, οι σταθερές που σφράγισαν τον προηγούμενο αιώνα αμφισβητούνται, κλονίζονται ή ακυρώνονται. Μια μεγάλη κινητικότητα επικρατεί. Συνεχείς ανατροπές και αναδιατάξεις συντελούνται, νέες γεωπολιτικές ισορροπίες διαμορφώνονται.

Οι ΗΠΑ, σε τροχιά παρακμής πλέον, αντιμέτωπες με την αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονικής τους θέσης και την προοπτική απώλειάς της, δοκιμάζονται από βαθύ διχασμό που διατρέχει τα κέντρα εξουσίας τους και εκδηλώνεται με έντονες αντιπαραθέσεις. Η δυσκολία σαφούς και σταθερού επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής και τακτικής τους οδηγεί σε αντιφάσεις, παλινωδίες και απρόβλεπτους τυχοδιωκτισμούς. Η πάλαι ποτέ αδιαμφισβήτητη συνοχή της Δυτικής Συμμαχίας (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) παρουσιάζει ρωγμές, δέχεται πλήγματα και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, αμφισβητείται η αναγκαιότητά της έσωθεν.

Η αλματωδώς αναπτυσσόμενη οικονομικά Κίνα -δεύτερη ισχυρότερη οικονομία σήμερα- εξοπλίζεται με φρενήρεις ρυθμούς, δημιουργεί -μεθοδικά- ερείσματα και προϋποθέσεις ισχυρού παγκόσμιου ρόλου, προβάλλει ως βασικός στρατηγικός ανταγωνιστής και αντίπαλος της αμερικανικής υπερδύναμης. Η Ρωσία επανακάμπτει, με αξιώσεις και «επιτυχίες», στην ιμπεριαλιστική αρένα, διευρύνει την επιρροή και παρέμβασή της σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα.

Η ΕΕ κλυδωνίζεται, δοκιμάζεται από μια βαθύτατη και ολόπλευρη κρίση, με το Brexit να λειτουργεί σαν επιταχυντής των αποσυνθετικών τάσεων, τροφοδοτώντας φυγόκεντρες δυνάμεις και διαλυτικά φαινόμενα, με επιπτώσεις και προεκτάσεις που δημιουργούν όρους και συνθήκες ευρύτερων γεωπολιτικών ανατροπών και ανακατατάξεων.

Οι σφοδροί ανταγωνισμοί και η συγκρουσιακή προσέγγιση, η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, που έχουν επικρατήσει σε πλανητικό επίπεδο, συντελούνται πάνω στο έδαφος της παρατεταμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που εκδηλώθηκε με σφοδρότητα το 2008, και ενισχύονται από αυτήν. Μιας κρίσης που εισέρχεται σε φάση νέας έξαρσης, όπως πανθομολογείται. Με τον οικονομικό πόλεμο, κυρίως μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, να διέρχεται εξάρσεις και υφέσεις με απρόβλεπτη τροπή.

Μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τους λαούς όλου του κόσμου παγιώνεται. Στην απαρχή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα έχουν απογειωθεί. Η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση επεκτείνονται ραγδαία στη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Τεράστιος πλούτος έχει συγκεντρωθεί στα χέρια μιας ελάχιστης μειοψηφίας. Αυτές οι συνθήκες τροφοδοτούν ένα παγκόσμιο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας, ένα κύμα μεγάλων λαϊκών κινημάτων. Οι εστίες αντίστασης -στην Ευρώπη, την αμερικανική ήπειρο, την Ασία, την Αφρική- πολλαπλασιάζονται. Οι λαοί αφυπνίζονται, βγαίνουν στους δρόμους, αγωνίζονται, ενώ μεγάλη αναταραχή και έντονη ανησυχία επικρατεί στα ιμπεριαλιστικά και αστικά επιτελεία.

Ο άθλιος ρόλος τους

Σε αυτό το ταραγμένο, ασταθές και αναδιατασσόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον που καθορίζεται από τις συνεχείς και έντονες ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις και πολεμικές ενέργειες, με μια Τουρκία απρόβλεπτη, επιθετική και τυχοδιωκτική, που διατυμπανίζει προκλητικά το δόγμα «των 2,5 πολέμων», η ελληνική ολιγαρχία και σύσσωμο το πολιτικό της προσωπικό σερβίρει το παραμύθι της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της χώρας. Η εξύμνηση της «ισχυρής συμμαχίας» της Ελλάδας με τις ΗΠΑ απογειώνεται, οι θριαμβολογίες για την «άνθηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που ξεπερνά κάθε προσδοκία» βρίσκονται στο ζενίθ.

Φλυαρίες που επιδιώκουν να επισκιάσουν τον άθλιο ρόλο που έχουν επιλέξει να υπηρετούν πειθήνια, διαχρονικά. Και επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παλιότερα, και επί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τώρα. Αυτόν του σταθερού και «αξιόπιστου» ενεργούμενου, διεκπεραιωτή των αμερικανονατοϊκών συμφερόντων.

Φλυαρίες που αποσκοπούν να συγκαλύψουν την οδυνηρή γι’ αυτούς πραγματικότητα. Πως η περίφημη αναβάθμισή τους είναι μύθευμα και ψευδαίσθηση, πως είναι μόνοι τους χωρίς προστάτες. Γεγονός που επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά και ξανά. Η επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη, αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ, ήταν μια ακόμη ανοικτή χρεοκοπία της πολιτικής της ξενοδουλείας. Οι «προστάτες» δεν ενέδωσαν στις ικεσίες τους. Δεν στηρίζουν το δεδομένο «σύμμαχο». Δεν διακινδυνεύουν τις σχέσεις τους με την κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας Τουρκία. Έτσι, οι υπεκφυγές περίσσεψαν, οι έπαινοι και οι φιλοφρονήσεις ήταν χωρίς αντίκρισμα.

Αμήχανοι και πανικόβλητοι αντιλαμβάνονται πως καταρρέουν όλα σε όσα είχαν «επενδύσει». Και προετοιμάζουν το επόμενο βήμα. Στο μοναδικό δρόμο που γνωρίζουν καλά. Αυτόν της όλο και πιο μεγάλης υποταγής στους αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές, αυτόν της όλο και πιο μεγάλης υποχωρητικότητας και του ενδοτισμού στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας.

Το σύνθημα δόθηκε. Είναι ο περίφημος επώδυνος συμβιβασμός. Το μέτωπο των ασπόνδυλων πολιτικών και πάσης φύσεως αναλυτών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης παρατάχθηκε και πάλι, σύσσωμο. Όλοι τους, πίσω από νεφελώδεις ή ευθείες επισημάνσεις και προειδοποιήσεις, προβάλλουν την παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης σαν τη μόνη «ρεαλιστική» στρατηγική της χώρας. Έτοιμοι να συρθούν σε μια «διαπραγμάτευση» εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία, στο σύνολο δηλαδή των επεκτατικών της διεκδικήσεων. Έτοιμοι να εκχωρήσουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Έννοιες και αξίες όπως εθνική ανεξαρτησία, εθνική κυριαρχία, πατρίδα δεν τιμήθηκαν ποτέ από την ελληνική ολιγαρχία και τους πολιτικούς της. Πάντα ήταν στον αντίποδά τους. Μόνο από το λαό τιμήθηκαν.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος