Αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο θα πέσει σε πολλά άρθρα και δημοσιεύματα για τα προβλήματα που εμφανίζονται κάθε τρεις και λίγο στις καταμετρήσεις ρολογιών του ΔΕΔΔΗΕ. Μια καταμέτρηση που συνεπάγεται την κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος για κάθε σπίτι και όπως είναι λογικό τραβάει τα βλέμματα όσων καλούνται να πληρώσουν τους φουσκωμένους λογαριασμούς της γνωστής σε όλους ΔΕΗ.

Πριν λίγους μήνες, σε ολόκληρες περιοχές της Αττικής, δεν πραγματοποιήθηκε η καταμέτρηση και τα ρεπορτάζ στοχοποίησαν σε μέσες άκρες του εργαζόμενους. Μίλησαν για ανειδίκευτους, για καθήκοντα πλημμελώς εκτελεσμένα, ενώ την ίδια στιγμή απέκρυψαν τι πραγματικά συνέβη: Εργολάβος και ΔΕΔΔΗΕ έπαψαν την «συνεργασία» τους με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι στην καταμέτρηση να ειδοποιηθούν μέσω μηνύματος πως σταματάνε να εργάζονται. Ο ΔΕΔΔΗΕ δεν μπόρεσε -μέχρι να ξαναβρεθεί εργολάβος και να συνεχιστεί το ίδιο καθεστώς εκμετάλλευσης -να βγάλει εις πέρας τη δουλειά, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα χιλιάδες καταναλωτές να μην έχουν λάβει τον εκκαθαριστικό λογαριασμό.

Να λοιπόν τι σημαίνει καταμέτρηση: Ωμή εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους από την διοίκηση του ΔΕΔΔΗΕ και τους εργολάβους. Χιλιάδες καταναλωτές να πληρώνουν τα σπασμένα ΔΕΔΔΗΕ και εργολάβων.

Όλα αυτά, την ίδια ώρα που τα αστικά επιτελεία μπαίνουν όλο και πιο βαθιά στον χορό της ιδιωτικοποίησης του ΔΕΔΔΗΕ, αλλά και γενικά του ανοίγματος σε ιδιώτες για επενδύσεις, που θα γίνουν ακόμα μια φορά εις βάρος του λαού και για την κερδοφορία των καπιταλιστών.

Έχουμε ασχοληθεί και παλιότερα με τον συγκεκριμένο κλάδο, ως παράδειγμα (που φυσικά δεν είναι και το μόνο) για το τι συμβαίνει σε σχέση με την ιδιωτικοποίηση και εργολαβοποίηση στους χώρους της ΔΕΗ και της θυγατρικής της τον ΔΕΔΔΗΕ. Σε αυτό το πλαίσιο είχαμε δημοσιεύσει δύο κείμενα από Πρωτοβουλία εργαζομένων σε εργολάβους για την καταμέτρηση του ΔΕΔΔΗΕ. ΕΔΩ και ΕΔΩ.

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε κείμενο που δημοσιοποιήθηκε από το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας και μοιράζεται στους χώρους εργασίας του ΔΕΔΔΗΕ. Το κείμενο περιγράφει με λεπτομέρειες τι ακριβώς συμβαίνει στις εργολαβίες αυτές και με τι καθεστώς έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι:

Καταμέτρηση ΔΕΔΔΗΕ: Ένα ακόμα παράδειγμα εργολαβοποίησης

Παράλληλα με την περίοδο της οικονομικής – καπιταλιστικής κρίσης έχει οξυνθεί η επιθετική πολιτική του Κεφαλαίου, η οποία ξεζουμίζει περισσότερο τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που πουλάνε την εργατική τους δύναμη για να ζήσουν. Οι αστικές κυβερνήσεις ενισχύουν με αντεργατικά μέτρα τις δυνατότητες των εργοδοτών να υφαρπάζουν (ακόμα περισσότερο) τον κόπο της εργατικής τάξης, για να μεγεθύνουν τα δικά τους κέρδη.

Μια τέτοια μορφή καταλήστευσης του ιδρώτα μας είναι και το καθεστώς της εργολαβοποίησης, που εδραιώνεται σε όλο και περισσότερους κλάδους. Τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, η ανάθεση σε εργολάβους καλύπτει όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργασιών της, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της θυγατρικής της, τον ΔΕΔΔΗΕ. Με αυτό το καθεστώς καταπάτησης δικαιωμάτων και στυγνής εκμετάλλευσης ερχόμαστε αντιμέτωποι και οι εργαζόμενοι στην καταμέτρηση του ηλεκτρικού ρεύματος στον ΔΕΔΔΗΕ.

Ο διαγωνισμός για την ανάληψη του έργου, που δημοσιοποιεί ο ΔΕΔΔΗΕ και δηλώνουν συμμετοχή οι εργολάβοι, είναι μειοδοτικός, ανανεώνεται κάθε ένα ή δύο έτη και είναι η μόνιμη «δικαιολογία» των εργολάβων για να μειώνουν με κάθε ανανέωση τον ήδη πενιχρό μισθό, που τελικά δεν αρκεί ούτε για την κάλυψη των βασικών μας αναγκών.

Οι εργαζόμενοι για να εργαστούν στην καταμέτρηση καλούνται να υπογράψουν μια σύμβαση για τρίωρη ή τετράωρη εργασία. Στην προφορική «συμφωνία» μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου όμως, η πληρωμή γίνεται ανάλογα με το πόσες μετρήσεις έκανε ο εργαζόμενος μέσα στον μήνα (μιλάμε για ένα μέσο όρο στα 3 λεπτά του ευρώ ανά ένδειξη!). Ο φόρτος εργασίας αναγκάζει σε πολλές περιπτώσεις συναδέλφους να δουλεύουν 6 ή ακόμα και 8 ώρες. Επειδή έτσι η πληρωμή του εργαζόμενου υπερβαίνει το ποσό που αναγράφεται στην σύμβαση, το υπόλοιπο της πληρωμής παρουσιάζεται ως «έξοδα» που έκανε ο εργαζόμενος για λογαριασμό της επιχείρησης και όχι ως μισθοδοσία (με το σύνολο της μηνιαίας αμοιβής να είναι στα 350 – 450 ευρώ).

Με αυτή τη «συμφωνία» το εκάστοτε αφεντικό καταργεί τα βασικά δικαιώματα των εργαζομένων, όπως για παράδειγμα την πληρωμή επιδομάτων και «δώρων». Επίσης δεν καταβάλλονται ολόκληρα ένσημα, αλλά μισά. Ακόμα λόγω αυτής της «συμφωνίας» οι εργολάβοι δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους όταν ασθενούν. Η τακτική το ίδιο επιθετική: Δεν μέτρησες, δεν πληρώνεσαι!

Με κάθε ανανέωση αναδόχου οι εργαζόμενοι γινόμαστε το μπαλάκι ανάμεσα στους εργοδότες που διεκδικούν το έργο και την διοίκηση του ΔΕΔΔΗΕ, η οποία συστηματικά αδιαφορεί. Οι εργαζόμενοι αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε από τον έναν εργολάβο στο άλλον κάθε φορά που αλλάζει η εργολαβία, χάνοντας τελικά την προϋπηρεσία (οι περισσότεροι συνάδελφοι δουλεύουν χρόνια στην καταμέτρηση, χωρίς η προϋπηρεσία να προσμετρείται ποτέ) και υπογράφοντας κάθε φορά συμβάσεις κατά πώς βολεύουν τα αφεντικά.

Δεν είναι λίγες οι φορές – οπού και πάλι ο ΔΕΔΔΗΕ κάνει τα στραβά μάτια – που ενώ συνεχίζει ο ίδιος εργολάβος στην ίδια περιοχή, έπειτα από νέο διαγωνισμό εμφανίζεται ως διαφορετική εταιρεία με τους εργαζόμενους να εξαναγκάζονται να υπογράψουν σύμβαση λες και είναι υπάλληλοι σε άλλον εργοδότη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απομάκρυνση εργολάβου από τον ΔΕΔΔΗΕ, επειδή επιτέθηκε μέσα στο πρακτορείο της Χαλκίδας σε εργαζόμενους που διαμαρτύρονταν για απλήρωτα μεροκάματα. Ο ίδιος εργολάβος συνεχίζει και σήμερα να αναλαμβάνει έργα σε περιοχές της Αθήνας με διαφορετική εταιρεία.

Είναι πολλά τα όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και πέρα των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω: όλο και πιο εντεινόμενη εργασία (σε κάθε πρακτορείο δουλεύουν λιγότερα άτομα από όσα θα έπρεπε), συνθήκες κάτω από ακραία καιρικά φαινόμενα (μιας και ο ΔΕΔΔΗΕ δεν δίνει ποτέ την εντολή για παύση εργασίας), έλλειψη εκπαίδευσης για να γίνει σωστά η εργασία ή να ενημερωθούν σωστά οι εκατοντάδες καταναλωτές ανά ημέρα, όπως π.χ. για τους νέους μετρητές.

Αυτό που τελικά μας μένει είναι η αβεβαιότητα για το ίδιο μας το μέλλον, η απειλή της ανεργίας κάθε φορά που αλλάζει η εργολαβική εταιρεία ή για τα όσα θα έρθουμε αντιμέτωποι με βάση τις νέες μεθόδους καταμέτρησης που ετοιμάζονται, χωρίς να υπολογίζουν φυσικά τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτή (βλ. «έξυπνοι» μετρητές).

Οι «ερωτήσεις» μας στρέφονται κυρίως στη διεύθυνση του ΔΕΔΔΗΕ: Σε τι αποσκοπούν τέτοιες αναθέσεις έργων σε εργολάβους, που λειτουργούν μόνο ως παράσιτα και δουλέμποροι, πέρα από το ωμό ξεζούμισμα των εργαζομένων; Ποια είναι τα οικονομικά οφέλη του ΔΕΔΔΗΕ σε σχέση με την ανάθεση έργων σε ιδιώτες και ποιοι τελικά καρπώνονται αυτά τα κέρδη; Ποια είναι τα μέτρα που παίρνονται από τον ΔΕΔΔΗΕ για φαινόμενα ασυδοσίας από τους εργολάβους, πέρα από τις υποτιθέμενες ρήτρες, που και αυτές εν τέλει μετακυλίονται απ’ τους εργολάβους στους εργαζόμενους;

Η σκληρή επίθεση όμως των εργοδοτών προς τους εργαζόμενους, αλλά και πιο συγκεκριμένα η τακτική εργολαβοποίησης σε χώρους εργασίας δεν είναι μια ανεξάρτητη επιλογή των εργοδοτών. Όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, όπως φυσικά και η σημερινή της ΝΔ, στρώνουν τον δρόμο για την κερδοφορία του Κεφαλαίου. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που η διακυβέρνηση της χώρας άλλαξε χέρια και η ΝΔ με μια εξπρές αντεργατική τροπολογία στο κοινοβούλιο απάλλαξε τον έμμεσο εργοδότη από την ευθύνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, αναθέτοντάς την μόνο στον εργολάβο.

Οι ίδιες αυτές πολιτικές στρώνουν το έδαφος για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ. Το Κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα που το εξυπηρετούν προχωράνε σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο πρέπει να οξύνουμε τον αγώνα για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας, να απαιτήσουμε την κατάργηση των δουλεμπορικών γραφείων, να διεκδικήσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους κόντρα στην εργολαβοποίηση, αλλά και τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου που προδιαγράφουν για εμάς ένα αβέβαιο και σκληρό μέλλον. Παράλληλα πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στους νέους νόμους που φέρνει η κυβέρνηση, με τους οποίους προσπαθεί να βάλει εμπόδια στη δράση των ταξικών σωματείων.

Η ταξική ενότητα των εργαζομένων μπορεί να μπει φραγμός στους πλαστούς διαχωρισμούς κάθε είδους. Να ενισχύσουμε με τη συμμετοχή μας τα ταξικά σωματεία σε όλους τους κλάδους και συσπειρωμένοι να αγωνιστούμε ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε συνολικά ως τάξη.

Πηγή: proletconnect.blogspot.com