του Ζαχαρία Κοτσύφη
Πρόσφατα η Washington Post δημοσίευσε μια σειρά αρχείων που αποδεικνύουν την παραδοχή Αμερικανών στρατιωτικών και αξιωματούχων σχετικά με την πλήρη αποτυχία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Η δημοσίευση αποσκοπεί στο να αναδείξει το κόστος των εισβολών, σε Αφγανιστάν και Ιράκ, σε χρήμα και ανθρώπινες ζωές. Ως “Ανθρώπινες ζωές” εδώ νοούνται οι ζωές Αμερικανών στρατιωτών που “θυσιάστηκαν” για την “ελευθερία” και όχι οι χιλιάδες ιρακινοί/ες, Αφγανοί/ες που σκοτώθηκαν στον πόλεμο εναντίον της “τρομοκρατίας”.[1]
Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι οι Αμερικάνοι έχουν χάσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, εξ ου και οι προσπάθειες επαναδιαπραγμάτευσης με τους Ταλιμπάν. Ναι, με τους Ταλιμπάν τους οποίους υποτίθεται ότι θα έδιωχναν από την εξουσία εισβάλλοντας στο Αφγανιστάν [2]. Το μόνο που κατάφεραν προφανώς είναι να αιματοκυλήσουν τη χώρα αναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Με αφορμή την αντεπίθεση του Ιράν εναντίων αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ, ως αντίποινα για τη δολοφονία του Qassem Suleimani, εκπρόσωποι δυτικών κρατών έσπευσαν να ενημερώσουν τους πολίτες τους ότι οι στρατιώτες των χωρών που έχουν σταθμεύσει στο Ιράκ δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο.
Ανάμεσα στα κράτη αυτά συγκαταλέγονται η Πολωνία, η Ιταλία και η Αυστραλία. Είναι κράτη των οποίων οι κυβερνήσεις έχουν εισάγει και εφαρμόζουν πολύ σκληρές πολιτικές ενάντια σε πρόσφυγες-μετανάστες, είτε στα σύνορα τους είτε στο εσωτερικό. Οι ίδιες εκείνες χώρες δηλαδή που συνέβαλαν και με το παραπάνω στην αποσταθεροποίηση αυτών των περιοχών στα πλαίσια της Νατοικης συμμαχίας και συνεχίζουν να έχουν παρουσία σε αυτές, τώρα αποστρέφουν το βλέμμα τους στην παρουσία δυστυχισμένων ανθρώπων στα σύνορα τους.
Tο χάος που δημιούργησαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους στο Ιράκ ανάγκασε τρία εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Όσο και να θέλουν οι κυβερνήσεις να κρύψουν τις ευθύνες τους, τα γεγονότα μαρτυρούν άλλα. Ενδεικτικά 19 χώρες της ΕΕ διατηρούν συνολικά 3000 στρατιώτες στο Ιράκ [3]. Η Ιταλία, όπου ο Σαλβίνι και η Λέγκα του Βορρά έρχονται πρώτοι στις δημοσκοπήσεις έχει την πρωτιά με 600 στρατιώτες. Η Πολωνία η οποία φιλοξένησε την μεγαλύτερη διαδήλωση ακροδεξιών το 2017 διατηρεί στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ. Η Αυστραλία η οποία έχει δημιουργήσει ένα απάνθρωπο σύστημα κράτησης των προσφύγων στα νησιά Manous και Nauru ήταν από τις πρώτες χώρες που έσπευσαν να συνδράμουν τις ΗΠΑ με την εισβολή και στο παρόν διατηρεί 300 στρατιώτες στο Ιράκ.
Είναι γνωστές οι άθλιες συνθήκες κράτησης προσφύγων σε στρατόπεδα απο την Λιβύη μέχρι την Ουγγαρία. Το Abu Ghraib δεν έμεινε ως ένας μεμονωμένος σαδιστικός παροξυσμός μιας παράνομης εισβολής αλλά φαίνεται ότι εξαπλώθηκε παντού [4]. Τον εντοπίζουμε πλέον στα σύνορα της Ουγγαρίας, στη Μόρια, στη Πέτρου Ράλλη, στο Καλαί, στη Λιβύη.
Οι γεωπολιτικές αναλύσεις, όσο σημαντικές κι αν είναι, καταλήγουν σε αρκετές περιπτώσεις και επισκιάζουν τις τραγωδίες εκείνων των ανθρώπων που αναγκάζονται να αφήσουν τις εστίες τους για να γλυτώσουν από το θάνατο. Η αλήθεια αυτών των ανθρώπων είναι απλή. Όπως είχε πει ο Amabalavaner Sivanandan αναφερόμενος στους μετανάστες της μετααποικιακής περιόδου “We are here, because you were there¨ [5]. Μήπως το ίδιο δεν ισχύει και σήμερα;
Παραπομπές
[3]. https://euobserver.com/foreign/147065
[4].https://www.aljazeera.com/indepth/opinion/abu-ghraib-legacy-torture-war-terror-170928154012053.html
[5].https://www.theguardian.com/world/2018/feb/07/ambalavaner-sivanandan
Πηγή: nostimonimar.gr
e-prologos.gr
