Έφυγε από τη ζωή, το Σάββατο 27 Απρίλη, ο σύντροφος Ανέστης Κιζιρίδης, ένας σπουδαίος κομμουνιστής, Μαρξιστής – Λενινιστής, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν τα τελευταία χρόνια.

Ο Ανέστης, ήρθε με την οικογένεια του στην Ελλάδα από την Σοβιετική Ένωση το 1938, σε ηλικία 2 ετών.
Έμεινα τα πρώτα χρόνια στα Γερμανικά της Νίκαιας, ενώ η κατοχή και η πείνα τους βρίσκει στο χωριό Παλατίτσια Ημαθίας, όπου σκοτώνεται η μεγάλη του αδερφή σε έφοδο του κατοχικού στρατού. Στη συνέχεια η οικογένειά του μένει στην φτωχογειτονιά της Καλλιθέας της Βέροιας, μια συνοικία που η συντριπτική της πλειοψηφία
αποτελούνταν από αριστερούς πρόσφυγες. Το 1957 κατεβαίνει εκ νέου στην Αθήνα και οργανώνεται στην ΕΔΑ ως και το 1964.
Μαζί με άλλους συντρόφους του έρχονται σε επαφή με το περιοδικό Αναγέννηση, όπου κρίνουν ότι η πολιτική του τοποθέτηση είναι στα «μέτρα τους», ενώ γνωρίζει και τον Ισαάκ Ιορδανίδη με τον οποίο τον συνέδεσε στενή φιλία.

Στην χούντα συλλαμβάνεται και οδηγείται στην ασφάλεια Πειραιά όπου περνάει φάλαγγα και βασανιστήρια, όπως πολλοί άλλοι αγωνιστές. Στην ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας κρατείται για πάνω από 120 μέρες,
μέχρι να οδηγηθεί στις φυλακές Αβέρωφ. Εξορίζεται στην αρχή στην Γυάρο και στην συνέχεια στην Λέρο και το Παρθένι, όπου βρίσκεται με τον Ισαάκ Ιορδανίδη και τον Γιάννη Χοντζέα. Σε όποια φυλακή και εξορία και αν βρέθηκε, όχι μόνο δεν παραιτήθηκε και δεν λύγισε, αλλά έδωσε μάχη μαζί με τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του, κρατώντας και τηρώντας με την στάση του κάθε απόφαση που πέρνανε, χωρίς να υπολογίζει το κόστος.

Μετά την χούντα δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΟΜΛΕ και μετά τη διάσπαση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ (μ-λ).

Ο σύντροφος Ανέστης αποτελεί ένα παράδειγμα αγωνιστή και αληθινού κομμουνιστή, που παρά τις εξορίες, τις διώξεις και τα βασανιστήρια που έζησε από τα πολύ μικρά του χρόνια, τόσο μέσα από τα βάσανα που τράβηξαν οι δικοί του όσο και στο ίδιο του το πετσί, όχι μόνο δεν λύγισε, αλλά με τη στάση του αποτέλεσε υπόδειγμα για όλους όσοι τον γνώρισαν, την οικογένειά του και τον κοινωνικό του περίγυρο.
Αυτός ο μικροκαμωμένος οικοδόμος με το τόσο μεγάλο ηθικό ανάστημα και το οξύ πολιτικό του κριτήριο,
είναι από εκείνους τους ανθρώπους που αφήνουν βαθύ το χνάρι τους σε τούτη τη γη.

Το Μ-Λ ΚΚΕ εύχεται τα πιο θερμά συλλυπητήρια στην οργάνωσή του και την οικογενειά του.