Δεκαοκτώ ημέρες μετά τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου και τις σκηνές λιντσαρίσματος του 33χρονου στο κέντρο της Αθήνας, τα αναπάντητα ερωτήματα παραμένουν πολλά. Την ώρα που οι έρευνες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη μια νέα μαρτυρία έρχεται να ανατρέψει τις καταθέσεις των βασικών κατηγορούμενων για τον άγριο ξυλοδαρμό του νεαρού.

Η Εφημερίδα των Συντακτών παρουσιάζει την κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα, η οποία δίνει μια διαφορετική εικόνα για το περιστατικό σε σχέση με τα όσα έχουν υποστηρίξει μέχρι στιγμής ο 73χρονος ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου και ο 55χρονος μεσίτης που κατηγορούνται για το άγριο λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου.

Η μάρτυρας δηλώνει ότι όταν άκουσε φωνές, κατευθύνθηκε προς την Γλάδστωνος και είδε ότι είχε συγκεντρωθεί κόσμος.

«Ρώτησα τι συνέβη και μου είπαν ότι κάποιος μπήκε στο κατάστημα να ληστέψει, τους είπα να καλέσουμε την Αστυνομία και μου είπαν ότι είχε ήδη ειδοποιηθεί. Πλησίασα αφού διαπίστωσα ότι δεν κινδυνεύω και είδα έναν κύριο να ρίχνει αντικείμενο μες στο κατάστημα. Από την τηλεόραση κατάλαβα ότι ήταν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού. Πέταγε πέτρες, δυο τρεις φορές έριξε, πήγαινε πίσω, έπαιρνε κάτι και έριχνε. Δεν ξέρω αν ήταν πέτρες. Εγώ δεν είχα οπτική επαφή με τη βιτρίνα. Εκείνος την έσπαγε, αυτή την αίσθηση είχα» αναφέρει η μάρτυρας, τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου είχε πει στην απολογία του ότι η βιτρίνα έσπασε από ενέργειες του Ζακ Κωστόπουλου.

Η μάρτυρας συνεχίζει λέγοντας «Ήρθε κι ένας άλλος κύριος μετά και με κλωτσιές σπάγανε την κάτω βιτρίνα. Πλησίασα αρκετά και διαπίστωσα ότι στην κάτω βιτρίνα βρισκόταν ένας νεαρός που προσπαθούσε να βγει έξω. Πάνω σε τζάμια ήταν τα χέρια του, ματωμένα και οι δύο αυτοί κύριοι παίρνανε πάρα πολύ φόρα και χτυπούσαν το κεφάλι του. Ήταν πάρα πολύ δυνατές οι κλωτσιές, τραντάζονταν το κεφάλι του πίσω. Ήταν μέσα στα αίματα, στα χέρια του, στο πρόσωπο του, πιστεύω από τις κλωτσιές και τα γυαλιά. Εκείνη την ώρα φώναξα δυνατά “σταματήστε, θα τον σκοτώσετε”».

Σημειώνεται σε αυτό το σημείο ότι στο βίντεο φαίνεται η βιτρίνα να σπάει από κλοτσιά του κατηγορούμενου μεσίτη, ενώ ο ίδιος στην απολογία του είχε υποστηρίξει ότι ο 33χρονος ήταν εκείνος που έπεσε και έσπασε την κάτω βιτρίνα.

Παράλληλα, η μάρτυρας αναφέρει ότι ο Ζακ δεν κρατούσε μαχαίρι. «Το παιδί δεν ήξερε τι να κάνει, ήταν χαμένος, φοβισμένος, πανικοβλημένος, έτσι το αισθάνθηκα. Δεν είδα να κρατάει μαχαίρι» είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε περιγράφοντας τι συνέβη αμέσως μετά τον ξυλοδαρμό του ««Το παιδί ήταν πεσμένο κάτω στο πλευρό με το πρόσωπο του προς εμάς. Κρατούσε με το χέρι του το λαιμό του αλλά δεν έφευγαν αίματα από το λαιμό. Είχε πληγές παντού. Τα μάτια του τα είχε ορθάνοιχτα και με κοίταζε, τα χείλη του τρεμοπαίζανε, ήμουν ούτε στα δύο μέτρα. Είχα την αίσθηση ότι κάτι ήθελε να πει. Ήταν κι ένας κύριος ακόμα που προσπαθούσε να τους αποτρέψει γιατί συνέχισαν να τον χτυπούν».

Τέλος η μάρτυρας καταθέτει την προσωπική της άποψη για το περιστατικό τονίζοντας «Εγώ κατάλαβα ότι ήταν δύο άνθρωποι που θέλανε να τον τιμωρήσουν. Όταν ήρθε ο διασώστης εγώ ήμουν σε σύγχυση και όταν ήρθαν οι δικυκλιστές έφυγα. Δε μπορούσα να συνέλθω. Ταράχτηκα παρά πολύ. Ένας κύριος δίπλα μου έβγαζε βίντεο, μάλιστα σκέφτηκα πως έχει το κουράγιο να το κάνει αυτό».
Βρέθηκε DNA αλλά όχι αποτύπωμα στο μαχαίρι

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, βρέθηκαν ίχνη DNA στο μαχαίρι το οποίο εμφανίστηκε, αρκετές ώρες μετά το περιστατικό και τον ξυλοδαρμό, στο σημείο όπου συνέβησαν όλα.

Σημειώνεται ότι αποτυπώματα του Ζακ Κωστόπουλου στο μαχαίρι δεν έχουν βρεθεί, ενώ το ίχνος DNA δεν αποδεικνύει τίποτα περαιτέρω.

Υπενθυμίζεται ότι στο βίντεο που είχε αποκαλύψει η «Εφημερίδα των Συντακτών», τη στιγμή της σύλληψης του Ζακ Κωστόπουλου κι ενώ αστυνομικοί τον χτυπούν, εμφανίζεται ένας αστυνομικός να κρατά το υπό συζήτηση μαχαίρι με γυμνά χέρια.

Για το θέμα σε ανακοίνωσή του το Μ-Λ ΚΚΕ σημειώνει:

Εύκολο θύμα του εκφασισμού του κράτους και μιας κοινωνίας που λιώνει στο καμίνι της κρίσης

Ο θάνατος, σωστότερα η δολοφονία, του Ζακ Κωστόπουλου μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια έφερε στο προσκήνιο μία ολόκληρη σειρά προβληματισμών και ερωτημάτων που σχετίζονται με την πολιτική, την ηθική, την κοινωνία.

Ένας άνθρωπος κάτω από αδιευκρίνιστες – προς το παρόν – συνθήκες εγκλωβίζεται σ’ ένα μαγαζί. Όλως περιέργως ο ιδιοκτήτης του βρίσκεται, όπως φαίνεται στα video, εκτός καταστήματος. Ένα μαχαίρι (όπλο εγκλήματος;) δεν βρέθηκε ποτέ και ο εισβολέας προσπαθεί να βγει έξω σπάζοντας τη βιτρίνα όπου δέχεται βροχή από κλωτσιές, γροθιές, σπασμένα γυαλιά. Λίγο αργότερα αιμόφυρτος και μαντηλοδεμένος αλυσοδένεται από τους αστυφύλακες της ΔΙΑΣ για να μεταφερθεί νεκρός από το ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο.

Ο Ζακ Κωστόπουλος, οροθετικός, χρήστης ναρκωτικών και αγωνιζόμενος για τα δικαιώματα της κοινωνικής ομάδας του γίνεται – μετά θάνατον – το επίκεντρο μιας ιδεολογικοπολιτικής διαμάχης με ευρύτερα σύνορα, συνειρμούς και απόψεις.

Σχεδόν ταυτόχρονα με το θάνατό του ο ασκός του Αιόλου στα ΜΜΕ άνοιξε και το κυρίαρχο σκηνικό έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Στον ΣΚΑΪ μία σκουπιδοεκπομπή (της Τ. Στεφανίδου) διενεργεί δημοψήφισμα του δρόμου με ερωτήματα που παραπέμπουν ευθέως στο «καλά του έκαναν» και στην «αυτοδικία», ενώ την σκυτάλη παραλαμβάνουν παρουσιαστές και εκπομπές στη ζώνη του λυκόφωτος, στα όρια του κοινωνικού κανιβαλισμού, της ανθρωποφαγίας και του απόλυτου κυνισμού. Χωρίς να αναφέρονται στις ανεξιχνίαστες προθέσεις του Ζ. Κωστόπουλου, χωρίς ν’ αναζητούν αιτίες, κατεβάζοντας το επίπεδο συζήτησης και παρουσίασης σε μία ζωώδη παράσταση. Σε μία ζούγκλα.

Είναι πασίδηλο ότι το επεισόδιο είναι κρίκος σε μία μακρά αλυσίδα γεγονότων. Εμπεριέχει όλα τα στοιχεία του εκφασισμού του κράτους και μιας κοινωνίας που λιώνει μέσα στο καμίνι της κρίσης και αναζητά ένα εύκολο θύμα. Που κατευθύνεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις να αναζητά έναν «αποδιοπομπαίο τράγο», ένα εύκολο θύμα που χτες στη χιτλερική Γερμανία ήταν οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές, σήμερα είναι οι πρόσφυγες – μετανάστες, οι αλλοδαποί, οι οροθετικοί, οι «μη κανονικοί». Αντί να αναζητιούνται και να πολεμιούνται οι αιτίες που γεννούν το κοινωνικό περιθώριο, τους σύγχρονους Αγιάννηδες, ακόμα και την τυπική παραβατικότητα (πχ κλοπές) οι λύσεις βρίσκονται ευκολότερα στα ίδια τα θύματα που ξέβρασε η κρίση και η βαρβαρότητα.

Θα ήταν λάθος να μιλήσει κανείς για «όχλο» που αυτοδικεί στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οι εικόνες δείχνουν δύο άτομα (που στη συνέχεια έχουν σχέση με φασίστες) να χτυπούν αλύπητα ένα αβοήθητο και αιμόφυρτο άτομο. Το ζήτημα της αυτοδικίας είναι διαφορετικό από αυτό της αυτοάμυνας και τα δύο πρέπει να διαχωριστούν από τη συζήτηση περί «βίας». Οι Φαρισαίοι του αστικού συστήματος καταδικάζουν υποκριτικά τη βία «από όπου κι αν προέρχεται». Αν ήταν έτσι θα καταδίκαζαν τη νόμιμη βία των εξώσεων και των πλειστηριασμών σε σπίτια φτωχών για δύο πενταροδεκάρες. Η βία είναι κοινωνική (πχ επανάσταση) και ατομική. Είναι δίκαιη και άδικη. Είναι ιστορικά εξηγήσιμη και σε άλλες περιπτώσεις απαράδεκτη. Ο λιθοβολισμός των γυναικών σε μουσουλμανικές χώρες είναι οπισθοδρόμηση και Μεσαίωνας, ενώ η δυναμική περιφρούρηση της απεργίας πχ σ’ ένα εργοστάσιο είναι δίκαιη και επιβεβλημένη.

Απέναντι σ’ όλο αυτό το σκηνικό, το αγωνιστικό – αριστερό κίνημα «πατώντας» πάνω στις παραδόσεις και τα έθιμα του λαού μας δεν πρέπει να δειλιάζει και να ολιγωρεί.

– Οφείλουμε να φωτίζουμε όλες τις αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους στις σύγχρονες κοινωνικές χωματερές.

– Οφείλουμε ν’ αγωνιζόμαστε ενάντια σ’ όλες τις μήτρες που γεννούν το τέρας του νεοφασισμού και τρέφουν τον εκβαρβαρισμό.

– Οφείλουμε να εντάσσουμε όλες τις πράξεις και τα κινήματα στον αγώνα για έναν κόσμο όπου η ατομική απελευθέρωση θα σμίγει με την κοινωνική ευτυχία.

Έτσι που ο θάνατος ενός ανθρώπου να μην πάει χαμένος.