Πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στις 4/11, στις 12μμ στα Προπύλαια.

Το συλλαλητήριο οργανώνεται από μαθητές, φοιτητές  και εκπαιδευτικά σωματεία (ΕΛΜΕ κ ΣΕΠΕ) για τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης . Πολλά εκπαιδευτικά σωματεία της Αττικής έχουν κηρύξει διευκολυντική στάση εργασίας 11.00 με 14.00 για τη συμμετοχή στο συλλαλητήριο. 

Από τις αρχές Οκτώβρη σε μια σειρά σχολές έχουν ξεκινήσει φοιτητικές κινητοποιήσεις, στη βάση των αντιεκπαι­δευτικών μέτρων που ψήφισε (και εκείνων που έχει δηλώσει ότι θα εφαρμόσει) η νέα ηγεσία του υπουργείου παιδείας, υλοποιώντας και τις ευρύτερες αντιλαϊκές κατευθύνσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Κέντρο των κινητοποιήσεων είναι η Αθήνα, με τον κύριο τόνο να δίνεται από τους συλλόγους του Πολυτεχνείου, του Παντείου, του Γεωπονικού, σχολών του Πανεπιστημίου Αθήνας όπως οι σύλλογοι της Σχολής Θετικών Επιστημών, της Φιλοσοφικής, καθώς και από άλλους συλλόγους που τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούν μαζικές γενικές συνελεύσεις και παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις. Σε μικρότερη κλίμακα και με πιο περιορισμένο αριθμό φοιτητών να συμμετέχει, πραγματοποιήθηκαν συνελεύσεις και φοιτητικές διαδηλώσεις στην Πάτρα, την Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τα Γιάννενα, την Ξάνθη, το Ηράκλειο και άλλες πόλεις.

Για τέσσερις συνεχόμενες εβδομάδες, έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες συνελεύσεις, ενώ οι φοιτητικές διαδηλώσεις κάθε Πέμπτη στα Προπύλαια αυξάνονται συνεχώς σε μαζικότητα και παλμό.
Τα αιτήματα των φοιτητικών κινητοποιήσεων αφορούν βασικά τρία ζητήματα, τα οποία αποτελούν και το επίκεντρο των συζητήσεων μέσα στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων. Το πρώτο αφορά στη δρομολογούμενη επαναφορά των διαγραφών των φοιτητών που θα ξεπερνούν τα ν+2 έτη σπουδών. Το μέτρο αυτό εφόσον εφαρμοστεί δε θα πλήξει μόνο τους εργαζόμενους φοιτητές, αλλά στην πραγματικότητα απειλεί την πλειοψηφία των φοιτητών, όχι μόνο γιατί στις περισσότερες σχολές ο μέσος όρος αποφοίτησης ξεπερνά τα 7.5 και τα 8 χρόνια, αλλά και γιατί θα δημιουργήσει ένα άκρως αυστηροποιημένο και εντατικοποιημένο περιβάλλον σπουδών, στο πλαίσιο και του κλίματος «πειθαρχίας» -όπως ακριβώς είπε η νέα υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως- και που θέλει να οικοδομήσει στα πανεπιστήμια η νέα κυβέρνηση. Το δεύτερο αίτημα στρέφεται ενάντια στην εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των δημόσιων πανεπιστημίων με εκείνα των αποφοίτων των ιδιωτικών κολεγίων που έχουν τουλάχιστον (sic!) τριετή προγράμματα σπουδών. Το μέτρο αυτό ψηφίστηκε την Πέμπτη 24/10 και αποτελεί μάλλον την τελευταία πράξη στο πολύχρονο έργο της προσπάθειας σταδιακής κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος (ή μάλλον καλύτερα της προσπέρασης και ακύρωσής του στην πράξη), το οποίο απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τα αιτήματα αυτά βέβαια δένονται με τον αγώνα για την υπεράσπιση και την πάλη για την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο η κυβέρνηση κατήργησε με νόμο στις αρχές του περασμένου Αυγούστου.

Ανεξάρτητα από την έκβαση των κινητοποιήσεων, η κύρια πλευρά είναι ότι μετά από ένα μεγάλο διάστημα που στους συλλόγους κυριαρχούσε ένα κλίμα αδράνειας και ένα πνεύμα ηττοπάθειας, στη βάση και των αυταπατών που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ, για πρώτη φορά μετά το 2011 και τους αγώνες ενάντια στον νόμο Διαμαντοπούλου, το φοιτητικό κίνημα ξαναβγαίνει με μαζικούς όρους στο προσκήνιο. Αναμφίβολα, η ευρύτερη πολιτική κατεύθυνση, ο βαθμός μαζικότητας, μαχητικότητας, ενότητας πάνω στα κοινά αγωνιστικά αιτήματα, ο συντονισμός, οι πολιτικοί συσχετισμοί στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων είναι εκείνοι οι παράγοντες που θα επηρεάσουν σε τελική ανάλυση το πού θα οδηγηθούν οι αγώνες αυτοί. Ωστόσο, η μαζική προσέλευση φοιτητών στα αμφιθέατρα, οι αντιπαραθέσεις και η πάλη γραμμών στους συλλόγους είναι μια διαδικασία που στη βάση της πολιτικοποιούνται ταχύτατα εκατοντάδες φοιτητές, που οι περισσότεροι για πρώτη φορά παρακολουθούν τέτοιες διεργασίες. Και στη βάση αυτή δοκιμάζονται τώρα ευρύτερες κατευθύνσεις και πολιτικοί προσανατολισμοί, κρίνονται οι αντοχές της μιας και της άλλης γραμμής, αποκαλύπτονται οι πραγματικοί εχθροί και οι ψεύτικοι φίλοι του φοιτητικού κινήματος.