Στην Α΄ δημοτικού είχα δασκάλα μια «θεούσα» που είχε τη σαδιστική συνήθεια να μας βάζει την τελευταία ώρα να αντιγράφουμε την πατριδογνωσία από τον μαυροπίνακα. Φανταστείτε τώρα πρωτάκια που μόλις έχουν μάθει να κρατούν το μολύβι, μπαϊλντισμένα τελευταία ώρα, να πρέπει να αντιγράψουν κατεβατά. Και φανταστείτε τη γράφουσα, η οποία είναι αριστερόχειρας, να πρέπει να κάνει την αντιγραφή με το δεξί χεράκι, με το «καλό».

Μιλάμε για πραγματικό εφιάλτη που κάποια στιγμή ομολόγησα στους γονείς μου και ο μπαμπάς αποφάσισε να δράσει. Πιάνει λοιπόν την κυρα-δασκάλα και αρχίζει να της αναλύει επιστημονικά το ζήτημα της αριστεροχειρίας και ότι οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πιο ισχυρό το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου και ότι είναι αντιεπιστημονικό και αντιπαιδαγωγικό να επιχειρούμε να παραβιάσουμε τη φύση κ.λπ. Αλλά η «θεούσα» δεν πτοείται και ρίχνει στο τραπέζι ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: «Ναι αλλά, κύριέ μου, το δεξί είναι του Θεού». Είχε μείνει στην εποχή που οι αριστερόχειρες θεωρούνταν «υπηρέτες του Διαβόλου» και οδηγούνταν με συνοπτικές διαδικασίες στην Ιερά Εξέταση.

Γνωστοί «υπηρέτες» του επίσης αριστερόχειρα Διαβόλου ο Νίτσε, ο Κάστρο, ο Τσόρτσιλ, ο Γκέτε, ο Πίτερ Ουστίνοφ, ο Αϊνστάν, ο Ναπολέων, ο Μπετόβεν, ο Κένεντι κ.ά. Παρά, λοιπόν, το προδιαγεγραμμένο μέλλον μου, να γίνω και εγώ μια «υπηρέτρια του Διαβόλου», ο δεξιόχειρας άθεος μπαμπάς μου κάλεσε τη σαδίστρια δούλη του Μεγαλοδύναμου να μη χρεώνει την ανοησία της (sic) στον Κύριο που μάλλον δεν ασχολείται με το ποιο χέρι γράφει, τρώει, δουλεύει ο καθένας και εις άπταιστα «γαλλικά» την προειδοποίησε για το τι θα συμβεί «αν το παιδί έρθει ξανά κλαμένο στο σπίτι». Και κάπως έτσι βρήκα την ησυχία μου η αριστερόχειρας.

Ολα αυτά δεν συνέβησαν το 1950, αλλά στις αρχές του 1980. Ετσι όπως το πάει, όμως, η υπουργός Θρησκευμάτων, δεν θα εκπλαγώ αν οι αριστερόχειρες ξαναμπούν στο… στόχαστρο.

Πηγή: Άρτεμις Σπηλιώτη – efsyn.gr