Μπορεί η Αλίκη να βρέθηκε στη Χώρα των Θαυμάτων, εγώ όμως γεννήθηκα και ζω στη Χώρα της Αθωότητας κι αυτό είναι σίγουρα πιο συναρπαστικό, απ’ όλα τα θαύματα και τα μιράκολα που μπορεί να σου δείξει ένας λαγός.
Στη Χώρα της Αθωότητας ζουν, όπως είναι φυσικό, πολλοί αθώοι άνθρωποι.
Για την ακρίβεια, στη χώρα μου ευδοκιμούν οι αθώοι, όπως σε άλλες χώρες ευδοκιμούν ας πούμε τα μπρόκολα ή οι γλυκοπατάτες.
Ετυμολογικά, αθώος είναι αυτός που δεν έχει φάει καμιά θωή, δηλαδή καμιά ποινή. Όχι ότι δεν τρώει και καθόλου. Κανένας δεν είπε ότι ο αθώος είναι ανορεξικός ή βήγκαν. Τρώει απ’ όλα. Δεν τρώει μόνο θωή, Γιατί ο αθώος είναι γενικά ευαίσθητος, άρα έχει και ευαίσθητο στομάχι και η θωή είναι δύσπεπτη.

Ο αθώος, όπως λένε και τα λεξικά, δεν είναι υπεύθυνος για καμιά κακή, ή ανάρμοστη ή εγκληματική πράξη. Δεν έχει μέσα του κακία, υστεροβουλία, επιβουλή, παρά μόνο αγνότητα, καλοσύνη και αλτρουισμό.
Εδώ, στη χώρα μου, τη Χώρα των Αθώων, οι αθώοι ονομάζονται και άριστοι γιατί εκτός από αθώοι, στο ιδιωτικό σχολείο παίρνουν καλούς βαθμούς, εκλέγονται στο κοινοβούλιο, αναλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις σε υπουργεία. κοινωφελείς οργανισμούς, μεγάλες εταιρίες, τράπεζες, αστυνομία, έτσι ώστε να παραδειγματίζονται και τα μικρά παιδιά, που δεν είναι και τόσο αθώα, ώστε όταν μεγαλώσουν, να γίνουν κι αυτά αθώα, να έχουν δηλαδή μέσα τους μόνο αγνότητα, καλοσύνη και αλτρουισμό.
Γι αυτό στη χώρα μου, τη Χώρα της Αθωότητας, όλα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Γιατί υπάρχουν πολλοί αθώοι, που μάλιστα είναι αθώοι μέχρι αηδίας.
Κι επειδή η χώρα μου, η Χώρα της Αθωότητας έχει δώσει τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα, τώρα που το κάναμε αυτό κι έχουν πια όλες οι χώρες τα φώτα του πολιτισμού, η χώρα μου σκέφτεται να δώσει στην ανθρωπότητα, και τα φώτα της αθωότητας.
Για να γίνει αυτό έχω μια ιδέα που την πήρα από τον συγγραφέα, Ορχάν Παμούκ. Να ιδρύσουμε ένα Μουσείο Αθωότητας. Σύμβολο του θα έχει την αθώα περιστερά που θα κρατά στο στόμα μια καρδούλα, για να τονίζεται ότι η αθωότητα διακατέχεται από αγνή αγάπη για το συνάνθρωπο.
Στο μουσείο, πάνω σε ωραία βάθρα, θα βάλουμε ομοιώματα των πιο αθώων απ’ όλους τους αθώους και σε ωραίες προθήκες, θα βάλουμε τις ιστορικές αποφάσεις των δικαστηρίων που λένε πόσο αθώοι είναι οι αθώοι. Δεν μπορούμε βέβαια να βάλουμε όοοολους τους αθώους γιατί είναι πολλοί και γι αυτό είπα ήδη ότι θα βάλουμε τους πιο κραγμένους αθώους.
Τα παιδάκια των σχολείων και βέβαια οι τουρίστες θα επισκέπτονται το Μουσείο της Αθωότητας, θα στέλνουμε μερικά εκθέματα στο εξωτερικό, σε διεθνείς εκθέσεις Αθωότητας κι έτσι η Χώρα μας, η Χώρα της Αθωότητας θα δώσει πάλι παντού τα φώτα της.
Βέβαια, σε ειδικό φυλλάδιο ξενάγησης, θα συμπεριλάβουμε το γεγονός ότι δεν είναι όλοι, δυστυχώς, στη Χώρα της Αθωότητας, αθώοι. Δυστυχώς, υπάρχουν και ένοχοι κι εκεί θα αναφερθούμε, με παρρησία, στην καθαρίστρια με τα κόκκινα γάντια που πλαστογράφησε το απολυτήριο του δημοτικού, σ εκείνο τον ελεεινό τύπο που έκλεψε από μεγάλο κατάστημα δυο λάμπες και σε κάτι άλλους ακατανόμαστους που έκαναν καθιστική διαμαρτυρία στις Σκουριές και όλοι τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. Έτσι, θα δίνουμε και παραδείγματα προς αποφυγή και η αθωότητα θα φαντάζει ακόμη πιο άσπιλη.

Νίνα Γεωργιάδου