Επειδή εάν μία πλευρά μπορεί με τα όπλα που διαθέτει να καταστρέψει για παράδειγμα τα αεροσκάφη της άλλης ή τανκς, τεθωρακισμένα μεταφορικά μέσα ή οτιδήποτε άλλο, τότε θα χρειαστεί η άλλη να αγοράσει πυραύλους αντικατάστασης, πιθανότατα να αγοράσει και νέα αεροπλάνα και τούμπαλιν. Αυτό συμβαίνει, τώρα, στη Λιβύη.

Το ίδιο συνέβη και το 1982 στη διένεξη του Ηνωμένου Βασιλείου με την Αργεντινή για τον έλεγχο των Φόκλαντς. Η επιχείρηση ανακατάληψης των Φόκλαντς στοίχισε στη Μεγάλη Βρετανία 1,6 δισεκατομμύρια λίρες (2,3 δισεκατομμύρια ευρώ), ενώ οι απώλειες σε άψυχο υλικό ανήλθαν σε 6 πλοία, 10 με σοβαρές ζημιές και 34 αεροσκάφη. Το δίδαγμα για τους στρατιωτικούς από τον Πόλεμο των Φόκλαντς ήταν η τρωτότητα των πολεμικών πλοίων από τους πυραύλους, χωρίς συστήματα αυτοπροστασίας.

Ήταν η καλύτερη διαφήμιση για τα πυραυλικά συστήματα που έγραφαν πλέον ξεκάθαρα: «αποδεδειγμένα ως αξιόπιστα  στη μάχη» των Φόκλαντς.

Από τότε μέχρι και το 2011 οι εταιρείες όπλων εξόπλιζαν διάφορες ομάδες στη Λιβύη και αναβάθμιζαν τα αεροπλάνα και τα θωρακισμένα οχήματα της κυβέρνησης Καντάφι μέχρι και λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η εκστρατεία βομβαρδισμού των δυτικών χωρών.

Ο οπλισμός και των δύο πλευρών συμβαίνει συχνότερα από όσο γνωρίζουμε κι ένα από τα πιο κλασικά παραδείγματα ήταν ι η Λιβύη ιδίως προς το τέλος του καθεστώτος Καντάφι.  Αναζωπυρώθηκε μάλιστα μετά την ανατροπή του Μουαμάρ και ο εφιάλτης ζωντάνεψε πάλι με την επίθεση των δυνάμεων του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ για την κατάληψη της Τρίπολης.

Όσον αφορά τις δυτικές χώρες, το αυταρχικό -για εκείνους- καθεστώς του Καντάφι ξεπάγωσε από την εξοπλιστική «κατάψυξη» το 2004, μετά τον πόλεμο στο Ιράκ. Το προηγούμενο εμπάργκο όπλων είχε αρθεί το 2005 και μέσα σε λίγα χρόνια αυτό το πλούσιο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο κράτος θεωρήθηκε ως ο βασικός πελάτης της Δύσης για την πώληση όπλων.

Από το 2005 έως το 2009, η Ευρωπαϊκή Ένωση χορήγησε άδειες εξαγωγής όπλων αξίας 834,5 εκατομμυρίων ευρώ, με την Ιταλία να είναι ο μεγαλύτερος πωλητής με όπλα 276,7 εκατομμύρια ευρώ ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης πούλησε όπλα που έφτασαν τα 119,35 εκατομμύρια ευρώ.

Στη συνέχεια μια βρετανική εταιρεία, η «NMS International», διοργάνωσε μια Έκθεση Τροπικών Όπλων, τον Νοέμβριο του 2010, μόλις τέσσερις μήνες πριν η Δύση επιτεθεί στον Καντάφι, στις 19 Μαρτίου 2011.

Γαλλικές και ιταλικές εταιρείες όπλων, επίσης, διατηρούσαν επαφές με παραστρατιωτικές ομάδες στη Λιβύη αναβαθμίζοντας, παράλληλα, τα αεροσκάφη Mirage και τα τεθωρακισμένα οχήματα της χώρας μέχρι να εξαπολύσει η Δύση την επίθεση και καταστρέψει η ίδια, τα ίδια αεροσκάφη και τεθωρακισμένα οχήματα, που είχε προ ημερών πουλήσει στον Καντάφι!

Είναι ένας καλά κρυμμένος βρώμικος πόλεμος που αποφέρει τεράστια κέρδη στη βιομηχανία όπλων.

Μια πτυχή του πολέμου είναι ότι αποτελεί μια ιδιαίτερα καλή είδηση ​​για τη βιομηχανία όπλων. Ενώ η σύγκρουση τώρα στη Λιβύη είναι μεταξύ της κυβέρνησης που αναγνωρίζει ο ΟΗΕ και του LNA που ακολουθεί τον Χαφτάρ, και οι δύο εξοπλίζονται από τη Δύση.

Πολλά από τα όπλα της κυβέρνησης που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη προέρχονται από τα δυτικά κράτη, με την Ιταλία να ξεχωρίζει κι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση αποδεικνύεται πιο ανθεκτική από ό, τι περίμεναν κάποιοι, παρόλο που υπάρχουν και περιφερειακοί υποστηρικτές της, συμπεριλαμβανομένου του Κατάρ.

Από την άλλη πλευρά, το αντάρτικο στράτευμα του LNA υποστηρίζεται έντονα από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που αγοράζουν κυρίως από τις ΗΠΑ. Και οι δύο χώρες της Μέσης Ανατολής θέλουν μια ενωμένη Λιβύη κάτω από τον Χαφτάρ ή έναν άλλο ισχυρό ηγέτη ο οποίος θα καταστείλει κάθε αντίθετη φωνή και θα είναι ιδιαίτερα σκληρός απέναντι στους ισλαμιστές παραστρατιωτικούς. Η στήριξη αυτή επεκτείνεται στην άμεση στρατιωτική συμμετοχή τους, με τα αεροσκάφη των αεροπορικών δυνάμεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να βοηθούν τους αντάρτες καθώς κινούνται προς την πρωτεύουσα, Τρίπολη.

Πρόκειται για μια ιστορία που επαναλαμβάνεται: τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγοραστές δυτικών αεροσκαφών και πυρομαχικών τα τελευταία χρόνια, δεύτερος μετά τη Σαουδική Αραβία μεταξύ των αραβικών κρατών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Εν ολίγοις, η κυβέρνηση της Λιβύης που υποστηρίζεται από τη Δύση μάχεται τώρα με τον εξοπλισμένο από τη Δύση στρατό του LNA. Κι όσο κρατάει ο εμφύλιος, αυξάνονται τα κέρδη της βιομηχανίας όπλων, η οποία είναι εντέλει ο μεγάλος νικητής κάθε πολέμου.

Μαρία Λίλα

Δείτε και αυτό:

Τώρα κατηγορούν το λαό επειδή… «δεν παράγει τίποτα» (video)