Τα δεδομένα και τα ζητούμενα

Το αθροιστικό προϊόν των τριών μνημονίων δεν ήταν μόνο η δραματική πτώση των εισοδημάτων και η συντριπτική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων.
Το βασικό αθροιστικό αποτέλεσμα ήταν η εμπέδωση ενός καινούργιου καθεστώτος για τη χώρα, για το λαό, για τους εκπαιδευτικούς.

Η διάψευση των προσδοκιών ευνοεί την αναδίπλωση από το κοινωνικό πεδίο στα στενά ατομικά διαμερίσματα και αυτό έχει πολλές φορές συμβεί στην ιστορία μετά από περιόδους ήττας.

Και, βέβαια, είναι κατανοητό ότι φαίνεται να μην υπάρχει πιο απόρθητο φρούριο από την αδράνεια της συνείδησης.

Πριν από τρεις δεκαετίες, δυο επιστήμονες, οι κ.κ. Ornstein και Ehrich, έκαναν έρευνα πάνω στην αδράνεια που δημιουργείται από τη μη συνειδητοποίηση των επερχόμενων μεταβολών.

Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι, αν βάλουμε ένα βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό και αρχίσουμε να το θερμαίνουμε αργά, ο βάτραχος σταδιακά προσαρμόζει τη θερμοκρασία του σώματός του με αυτή του νερού. Μόλις το νερό αρχίσει να βράζει, δεν μπορεί πλέον να προσαρμόσει τη θερμοκρασία του και προσπαθεί να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα. Αλλά δυστυχώς, σε αυτό το σημείο είναι αδύνατο να το σκάσει επειδή έχει ήδη σπαταλήσει όλη την ενέργειά του προσαρμόζοντας τη θερμοκρασία του και πλέον δεν έχει τη δύναμη να αποδράσει.

Ευτυχώς, δεν ανήκουμε στη συνομοταξία των συμπαθών, κατά τα άλλα, βατράχων.

Το εργατικό και εκπαιδευτικό κίνημα έχει και γνώση και εμπειρία.
Και γνωρίζει ότι είναι υποχρεωμένο να δίνει τη μάχη στο πεδίο που επιβάλλει κάθε φορά η συγκυρία, είτε του αρέσει είτε όχι.
Παρά τους κακούς οιωνούς δεν είναι μοιραίο να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν σαν τους επιβάτες ενός τρένου που δεν ξυπνούν παρά την ώρα της σύγκρουσης.

Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, ότι το ζητούμενο είναι ο συσχετισμός δύναμης που θα γείρει υπέρ των εργαζομένων στην εκπαίδευση και των μαθητών.
Το ζητούμενο είναι η συσπείρωση πάνω στην υπεράσπιση και διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλειάς.
Είναι η συγκρότηση κοινού μετώπου εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών ενάντια στις περικοπές και στους ταξικούς φραγμούς, για δημόσια δωρεάν παιδεία.

Χρήστος Κάτσικας