“Όταν πετούν τα αεροπλάνα”

 

τα αεροπλάνα πετούν

κι οι άνθρωποι τα θαυμάζουν

λένε “να ένας λόγος να είμαστε περήφανοι”

(μα πόσο ασφαλής , πόσο ακίνδυνος αυτός ο λόγος)

λένε “τι ωραία που ακούγονται”

νιώθουν μελωδικό αυτό τον ήχο

έτσι που τους κάνει να φουσκώνουνε τα στήθια τους

να κοιτάνε ψηλά

να νιώθουνε δυνατοί

στο επέκεινα

 

τα αεροπλάνα πετούν

κάπου αλλού

και λένε οι άνθρωποι εκεί

(όσοι έχουν απομείνει)

“μα δεν υπάρχει λύπηση στον κόσμο τούτο”

Λένε ακόμη ότι “θόρυβος τρομερότερος από αυτόν δεν υπάρχει”

και νιώθει ο καθένας τους να πεθαίνει

σε κάθε σφύριγμα

το σώμα κυρτώνει

τα μάτια ψάχνουν καταφύγιο

τα χέρια στον αέρα

 

μα καθώς αυτές τις στιγμές

κάθε δευτερόλεπτο έχει αξία

στιγμιαία θυμούνται

πόσο περήφανοι και ασφαλείς ακούγανε κάποτε

τα σφυρίγματα ετούτα