Σ’ αυτό το Συνέδριο το ΠΑΜΕ ιδιαίτερα, αλλά και η ΔΑΚΕ κινητοποίησαν μηχανισμούς που διέθεταν (κομματικούς- Περιφερειακές Αρχές κλπ.) για να στείλουν περισσότερους αντιπροσώπους.

Στην κατεύθυνση αυτή, η ηγεσία του ΠΑΜΕ προέβη σε μια πρωτοφανή στα συνδικαλιστικά χρονικά, ενέργεια, με στόχο τον έλεγχο της Ομοσπονδίας. Μέσω του Δ. Σ. του Συλλόγου Αττικής που ελέγχει, αποφάσισε να πληρώσει τα χρέη άλλων Συλλόγων των Περιφερειών της χώρας, για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στο 8ο Συνέδριο της ΟΣΥΑΠΕ.

Βέβαια αυτό δεν προέκυψε από «διάθεση πνεύματος αλληλεγγύης», όπως εμφανίστηκε, γιατί οι δυνάμεις αυτές, σε άλλες περιπτώσεις, γίνονται υπερασπιστές της «νομιμότητας» και αποκλεισμού συνέδρων για όσους Συλλόγους δεν είναι οικονομικά τακτοποιημένοι κλπ., αλλά «για να βγουν τα κουκιά» και να μπορέσουν να ελέγξουν τα όργανα της Ομοσπονδίας.

Για το ζήτημα αυτό, που συζητήθηκε στο απερχόμενο Γ. Σ., μετά από πρόταση του εκπροσώπου της Αριστερής Παρέμβασης (Α. Π.) και υπερψήφισή του από όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις, εκδόθηκε σχετική Ανακοίνωση-Καταγγελία.

Στην ίδια κατεύθυνση είχαν γίνει και οι «μεταγραφές», με κυρίαρχη αυτήν του πρώην Προέδρου της ΟΣΥΑΠΕ και στελέχους του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ), της Προέδρου του Γ. Σ. [ΠΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ-ΔΑΚΕ)] και άλλων στο Σύλλογο Αττικής. (Αν αυτό βέβαια γινόταν από κάποιους άλλους, το ΠΑΜΕ θα προέβαινε σε καταγγελίες για «συνεργασία με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό».

Στο Συνέδριο έγινε συνολική πολιτική τοποθέτηση από την «Aριστερή Παρέμβαση» (A. Π.), με στόχο την ανάδειξη των βασικών προβλημάτων (πάγωμα μισθών, ελλείψεις προσωπικού, ιδιωτικοποιήσεις) των εργαζομένων στις Περιφέρειες της χώρας, την προβολή ενός άλλου αγωνιστικού δρόμου για τη διεκδίκησή τους, μέσα από τον ενωτικό πανεργατικό-παλλαϊκό αγώνα, μακριά από κοινοβουλευτικές αυταπάτες και διαχωριστικές γραμμές, ενώ στηλίτευσαν τη συμβιβαστική γραμμή της ΑΔΕΔΥ και τις αντιδημοκρατικές προσπάθειες άλωσης της Ομοσπονδίας (σχετική Προκήρυξη).

Σε ένα σχετικά χαμηλό επίπεδο πολιτικής τοποθέτησης, οι παρεμβάσεις των συναγωνιστών ήταν από τις λίγες που έδωσαν ένα σαφή πολιτικό τόνο (ρόλος της κυβέρνησης, της ΕΕ, της ΑΔΕΔΥ κλπ.), ζητήματα που δεν αναφέρθηκαν ούτε στον Διοικητικό Απολογισμό, ούτε από τις τοποθετήσεις των άλλων παρατάξεων, που αναλώθηκαν σε αυτοπροβολή και σε μια απέραντη αιτηματολογία.

Το Συνέδριο υπερψήφισε τον Διοικητικό (121 υπέρ – 99 κατά) και τον Oικονομικό Aπολογισμό (140 υπέρ – 67 κατά και 20 λευκά). Στις εκλογές για τα όργανα της Ομοσπονδίας, το ΠΑΜΕ, με όλες αυτές τις ενέργειες, κατάφερε τελικά να ενισχύσει τις θέσεις του. Ενισχυμένη βγήκε και η ΔΑΚΕ ενόψει και του γεγονότος ότι η ΝΔ αποτελεί τον επίδοξο διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας, ενώ μείωση σε ποσοστό είχαν οι υπόλοιπες παρατάξεις.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η Α. Π., με παρουσία μόνον σε τρεις συλλόγους, διατήρησε τη σταθερή παρουσία στο χώρο αυτό, που αναγνωρίζεται από πολλούς συναδέλφους και αντιπροσώπους ακόμη, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να κάνει αποφασιστικότερα βήματα.

Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπάλληλοι στις Περιφέρειες της χώρας μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους της χώρας, η κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλει την επαγρύπνηση, την ετοιμότητα και το συντονισμό των εργαζομένων στις Περιφέρειες της χώρας, μέσα από τις Γ. Σ. και τους πρωτοβάθμιους συλλόγους, στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός μαζικού κινήματος μετωπικής αντιπαράθεσης και ανατροπής των αρνητικών πολιτικών συσχετισμών και της κυβερνητικής πολιτικής.

Αριστερή Παρέμβαση

πηγή: Λαϊκός Δρόμος