Η Αργεντινή (από το argentum = άργυρος) δεύτερη σ’ έκταση χώρα της λατινικής Αμερικής, μέλος των G20 και με τεράστιο πλούτο βρίσκεται στις τανάλιες του ΔΝΤ.

Η Αργεντινή πέρασε από σαράντα κύματα το μεταπολεμικό διάστημα, από τον Περόν, τον στρατηγό Βιντέλα που τον χειροκροτούσαν οι φιλοσοβιετικοί, τον Μένεμ, τον Ντε λα Ρούα που έφυγε νύχτα μ’ ελικόπτερο για να καταλήξει στην προεδρία του Μάκρι με πληθωρισμό 40% και το 30% του πληθυσμού να ζει σε συνθήκες φτώχειας.

Η Αργεντινή αποτελεί για τους νεοφιλελεύθερους και την άγρια σχολή του Σικάγο (που συμβούλευε τον Πινοσέτ στη Χιλή) ό,τι και η Ελλάδα για την ΕΕ. Αδύναμο κρίκο.

Στη μακρινή χώρα των 45 εκατομμυρίων ανθρώπων τα 57 δις που συμφώνησε ο Μάκρι με την Κ. Λαγκάρντ του ΔΝΤ μπορεί οι παλιοί αντάρτες «Μοντομέρος» να κατέθεσαν τα όπλα, ωστόσο υπάρχει μία βαθειά αγωνιστική παράδοση, τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας έχουν μεγάλη εγγραφή στο λαό, τα συνδικάτα είναι ισχυρά και οι «αριστερές στροφές» (σε Βολιβία, Βενεζουέλα, Χιλή Ισημερινό) το πιστοποιούν.

Θυμόμαστε ότι το σύνθημα «να φύγουν όλοι» χρησιμοποιήθηκε στις δικές πλατείες και οικειοποιήθηκε από διάφορους νεοαριστερούς (αλλά πίσω του κρύφτηκαν και οι νεοφασίστες της ΧΑ).

Όπως και να ’χει το πράγμα, η παρουσία του ΔΝΤ ξανά στην πολύπαθη Αργεντινή θα σημάνει βάθαιμα της κρίσης σ’ αυτήν την χώρα.

Απομένει να δούμε τι θα πράξει ο λαός!