Στα μέσα του Δεκέμβρη, στα λατομεία της περιοχής «Χονδρή Αμμος» στη Μηλίνα Μαγνησίας, έσπασε ο ιμάντας μεταφοράς και ένας βράχος καταπλάκωσε έναν 23χρονο εργάτη πακιστανικής καταγωγής. Ο θάνατός του υπήρξε ακαριαίος. Οι ιδιοκτήτες του λατομείου κλήθηκαν να παραλάβουν τη σορό του, αλλά δεν εμφανίστηκαν. Οπως έγραψαν τα τοπικά Μέσα, οι ιδιοκτήτες του λατομείου «φοβούνται να εμφανιστούν και να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη»! Η Επιθεώρηση Μεταλλείων πραγματοποίησε αυτοψία τέσσερις μέρες μετά το θάνατο του «αγνώστου». Στο μεταξύ, το λατομείο λειτουργούσε κανονικά και συνέχισε να λειτουργεί και μετά το «ατύχημα». Ο εργάτης παρέμεινε για ένα μήνα στο ψυγείο του νοσοκομείου του Βόλου ως «πτώμα αγνώστου»! Κάποια στιγμή αναγνωρίστηκε και η σορός επιστράφηκε στη χώρα του για να ταφεί εκεί.
Την ώρα που η σορός του «αγνώστου νεκρού» ταξίδευε για το Πακιστάν, στην ίδια περιοχή και συγκεκριμένα στο Διμήνι του Βόλου, ένας 29χρονος αλβανός εργάτης, συνεθλίβη ανάμεσα σε φορτηγό και κλαρκ. Τραυματίστηκε σοβαρά από τη μέση και κάτω και υποβλήθηκε σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση, ενώ ακόμα δεν έχει διαφύγει τον κίνδυνο. Το φορτηγό οδηγούσε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης μεταφορών, στην οποία εργαζόταν ο εργάτης. Αυτός είχε «κανονικό» όνομα και επώνυμο. Ο εργοδότης, όμως, τον είχε αδήλωτο. Κι όταν στο χώρο εμφανίστηκε η αστυνομία και η Επιθεώρηση Εργασίας, δήλωσε ότι ο εργάτης βρισκόταν τυχαία στο χώρο, αναζητώντας εργασία! Η οικογένεια του εργάτη δήλωσε πως εργαζόταν στην επιχείρηση επί μια εβδομάδα.
Γιατί θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη η επίθεση με καραμπίνα ενός άλλου εργοδότη στο Μαραθώνα ενάντια σε εργάτη που ζητούσε τα δεδουλευμένα του; Ινδός ήταν ο εργάτης. Απ’ αυτούς που κοιμούνται και ξυπνούν μέσα στα φυτώρια και στα χωράφια. Τους σύγχρονους σκλάβους. Ο εργοδότης εξαφανίστηκε για να αποφύγει το αυτόφωρο. Μετά από ελάχιστες ώρες φρόντισε να διαρρεύσει ότι οι δύο ινδοί εργάτες ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους κρατώντας μαχαίρι (!) κι όταν κινήθηκαν απειλητικά εναντίον του, αυτός πήρε την καραμπίνα και πυροβόλησε… στον αέρα για να αμυνθεί! Η κακιά η τύχη, όμως, το ‘φερε και τραυματίστηκε ο εργάτης…
Εδώ και πολλά χρόνια, οι μετανάστες εργάτες είναι αντικείμενα της πιο άγριας εκμετάλλευσης από κάθε είδους αφεντικά, στα χωράφια και στις επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα όταν αυτοί οι εργάτες είναι χωρίς χαρτιά. Την περίοδο των Μνημονίων, με την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και τη γιγάντωση της ανεργίας, οι καπιταλιστές ξεσάλωσαν. Μεγάλο τμήμα των ελλήνων εργατών (περισσότεροι οι νέες και οι νέοι) βρέθηκαν στη θέση των μεταναστών και οι μετανάστες ακόμα χειρότερα.
Είναι βαθιά νυχτωμένος όποιος πιστεύει ότι περιστατικά σαν αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω είναι εξαιρέσεις από την κανονικότητα. Είναι η κανονικότητα στα έσχατα όριά της. Είναι τα σκούρα γράμματα στο βιβλίο της καπιταλιστικής ασυδοσίας. Μιας ασυδοσίας που δε θα τη σταματήσουν οι κρατικές υπηρεσίες, που ακόμα κι όταν δεν είναι «πιασμένες», είναι διαλυμένες, γραφειοκρατικοποιημένες, υποστελεχωμένες, βυθισμένες στη ρουτίνα και τον ωχαδερφισμό. Φραγμό στην καπιταλιστική ασυδοσία μπορεί να βάλει μόνο η ταξική πάλη των εργατών, η οποία εξακολουθεί να είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Πηγή: eksegersi.gr
e-prologos.gr
