Σε ένα πρόσφατο συλλαλητήριο στα νησιά μας χιλιάδες άνθρωποι, πολλοί από αυτούς ντυμένοι στα μαύρα φώναζαν “θέλουμε πίσω τα νησιά μας”, “θέλουμε πίσω τις ζωές μας”

Θέλουν πίσω τα νησιά τους.
Από ποιον τα ζητάνε;

Στις παρακάτω φωτογραφίες εκείνοι που δεν έχουν κουράγιο να φωνάξουν, να βγουν στους δρόμους να πουν «Θέλω πίσω τη ζωή μου». Τη φωνή τους την κάλυψαν στις πλατείες τα συλλαλητήρια

Η καταστροφή δεν είναι λάθος

Αυτό που γίνεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και βόρεια Αφρική είναι πρωτοφανές. Πόλεμοι έχουν γίνει και στο παρελθόν. Αλλά η καταστροφή που συντελείται με συστηματικό, μεθοδευμένο και επίμονο τρόπο στις μέρες μας ίσως δεν έχει προηγούμενο. Ούτε οι σταυροφορίες δεν προξενούσαν τόσο μεγάλη καταστροφή, τέτοιας κλίμακας ανεπανόρθωτη ζημιά. Από τότε που οι Αμερικάνοι εισβάλανε στο Αφγανιστάν, με αφορμή τις επιθέσεις στους ουρανοξύστες κι αλλού, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, έχει μπει σε εφαρμογή ένα σχέδιο πλήρους καταστροφής των κρατών, των χωρών, των λαών και των πολιτισμών μιας μεγάλης περιοχής, με επίκεντρο, αυτής που εμείς αποκαλούμε Εγγύς Ανατολή, αλλά πολύ ευρύτερης, γιατί φτάνει μέχρι το Πακιστάν ανατολικά, τη Λιβύη και την Ακτή Ελεφαντοστού δυτικά, μέχρι την υποσαχάρια Αφρική νότια. Και ασφαλώς πρόκειται περί σχεδίου, και όχι περί λάθους, με εμπνευστές και καθοδηγητές τους Αμερικάνους, και με την ενεργητική συμβολή των κρατών που συναποτελούν το ΝΑΤΟ, όλου του δυτικού μπλοκ, από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία.

Οι πρόσφυγες είναι μία πολύ σοβαρή πτυχή αυτού του ζητήματος, αλλά όχι η μοναδική, ίσως ούτε καν η κύρια. Γιατί εδώ πρόκειται για προσπάθεια μαζικής εξαφάνισης ολόκληρων κρατών και πολιτισμών, που περιλαμβάνει την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων, την αποδόμηση κάθε κρατικής οντότητας, την ολοκληρωτική λεηλασία του πλούτου και την ξεθεμελίωση κάθε ρίζας πολιτισμού και κάθε συνεκτικού ιστού αρχέγονων κοινωνιών που είτε παρέμεναν ανυπότακτες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από τη δυτική κυριαρχία είτε διατηρούσαν πάρα πολλά στοιχεία μιας μεγάλης παράδοσης χιλιάδων χρόνων. Η σύγχρονη μορφή κυριαρχίας έχει αναπτύξει στο μέγιστο επίπεδο την πολιτική του αφανισμού. Που αποτελεί μια ακόμα πιο βάρβαρη μορφή της αποικιοκρατίας παλαιού τύπου. Διαχωρίζονται οι χώρες που είναι υποτελείς από τις χώρες που απλά διαλύονται και καταστρέφονται ολοσχερώς. Απ’ αυτές τις τελευταίες, αφαιρείται βιαίως ο υλικός τους πλούτος, πετρέλαια, ουράνιο, ξυλεία, μέταλλα, διαμάντια κι ό,τι άλλο διαθέτουν που χρειάζονται οι δυτικές πολυεθνικές, καταστρέφονται εκ θεμελίων οι κρατικές υποστάσεις και υποδομές τους, η διοίκηση, ο στρατός, η αστυνομία, η παιδεία, η υγεία και ό,τι άλλο υποσύστημα συγκροτεί μια κρατική οντότητα. Και, κυρίως, διαχωρίζονται οι πολίτες αυτών των χωρών, πρώτο, σ’ αυτούς που θα πεθάνουν μαζικά, θα ακρωτηριαστούν ή θα πέσουν σε πλήρη εξαθλίωση, δεύτερο, σ’ αυτούς, τους λίγους, που θα αναλάβουν σαν εντεταλμένα όργανα να διεκπεραιώνουν στο εσωτερικό αυτή τη διαδικασία διάλυσης και υποταγής και, τρίτο, σ’ αυτούς που θα μεταφερθούν στις δυτικές μητροπόλεις σαν εργάτες, με ιδιαίτερη προτίμηση σε εκείνη την κατηγορία προσφύγων-μεταναστών που έχουν υψηλότερο επίπεδο αλφαβητισμού.

Αποκεφαλισμός…

Βεβαίως, για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι πρέπει να εξοντωθούν φυσικά, να απαλειφθούν στοχευμένα όλοι οι ηγέτες των κρατών, χωρών και λαών, γιατί προϋπόθεση για την εφαρμογή αυτού του σατανικού ιμπεριαλιστικού σχεδίου είναι όλες οι κοινωνίες που δέχονται την επίθεση, την καταστροφή και τον εξανδραποδισμό, να είναι ακέφαλες, να μην έχουν ηγέτες, να μην έχουν τρόπο να συγκροτηθούν σε κοινωνίες με πλοηγούς, αλλά να διοικούνται από ανδρείκελα, συνένοχους στις γενοκτονίες, τους πολέμους και τους αφανισμούς. Και, όπως το βλέπουμε παντού, τα πρώτα που καταστρέφονται στους επιλεγμένους στόχους είναι τα μουσεία, οι αρχαιολογικοί χώροι (οι Αμερικάνοι έβαζαν τανκς μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους του Ιράκ, πάνω στα αρχαία δάπεδα και τα ψηφιδωτά), οι βιβλιοθήκες και τα πανεπιστήμια (στη Γάζα, το πανεπιστήμιο ήταν ένα από τα πρώτα κτήρια που βομβαρδίστηκε από τους Ισραηλινούς). Σε συνδυασμό με τις βίαιες μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων προς κάθε κατεύθυνση, που έμειναν χωρίς σπίτι, χωρίς βάση, χωρίς σταθερό κοινωνικό περίγυρο, χωρίς κοινό πολιτιστικό σύνδεσμο. Ανθρώπινα φορτία, που σπρώχνονται σαν μπάζα από δω κι από εκεί αδιαφορώντας για την τύχη τους.

Με αυτό το σύστημα, επιβάλλεται με τον πιο έντονο τρόπο η κυριαρχία των δυτικών μητροπόλεων, των Αμερικάνων, Ευρωπαίων και των συμμάχων τους. Με πρωταρχικό στόχο της πραγματοποιούμενης καταστροφής, σε αρκετές περιπτώσεις, τη δημιουργία περιοχών ακυβέρνητων και διαλυμένων, στις οποίες οι ανταγωνιστές των Δυτικών δεν θα μπορούν να πατήσουν πόδι, δεν θα μπορούν να δημιουργήσουν οικονομικές και πολιτικές σχέσεις. Στόχος, δηλαδή, δια της πλήρους καταστροφής, να δημιουργείται πραγματικά μια απέραντη καμένη γη στην οποία δεν μπορεί τίποτα να εγκατασταθεί και να ευδοκιμήσει. Λαοί σε αποσύνθεση, πόλεις ερείπια, ασυδοσία και εγκληματικότητα που καθιστούν τη ζωή ανυπόφορη. Πρόκειται για τη σύγχρονη γενοκτονία πολλών λαών ταυτόχρονα.

Κι αυτό που ζούμε αυτό τον καιρό, τη μαζική φυγή των ανθρώπων από τις κατεστραμμένες περιοχές προς τις δυτικές φάμπρικες, αποτελεί μια σύγχρονη μορφή παιδομαζώματος, όπου δεν χρειάζεται καν να φορτωθούν οι άνθρωποι σε τρένα, πλοία και αεροπλάνα για να μεταφερθούν στις μητροπόλεις. Το κάνουν μόνοι τους, με δικά τους έξοδα, με δικό τους κίνδυνο και με παρακάλια, για να γίνουν αποδεκτοί από τους σφαγείς τους, από τους Γερμανούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους ή τους Νορβηγούς, που κι αυτοί ακόμα έστειλαν αεροπλάνα να βομβαρδίσουν τη Λιβύη. Η όποια διαλογή, για όσους αντέξουν τις κακουχίες, γίνεται επί τόπου. Άσυλο στους άμεσα χρήσιμους, εκκρεμότητα για πολλούς, απέλαση για τους μη χρήσιμους.

(Από παλιότερο άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη στο edromos.gr με τίτλο “Προσφυγιά και μετανάστευση, γενοκτονία και παιδομάζωμα”)

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το